وحیده طباخها کاربری های دیگه ای رو هم به ایستگاه اتوبوس اضافه کردند
فقط ایستگاه اتوبوس نیست
ایده جالبیه

وحیده طباخها اینها رویاهایی است که با روز به پایان رسید ند
عواطفی است که در خلا رها شد ند
و آرزوهایی است که در سینه دفن شد ند
از اینروست که هیچ ردی از نسیم باقی نماند

چقدر زیبا

وحیده طباخها و هیچکس هم نمی پرسه آیا اصلا چنین واقعه ای روی داده یا خیر؟

البته نکته اش واقعا قابل تامله
و یک اندیشه ای رو بیان میکنه ، در جامعه ای که جهل زیاد باشه واقعا کارها - هرکاری - دشوار میشه

اما اینکه بشه گفت این جریان واقعا در تاریخ روی داده نیاز به منابع در این زمینه داره
و بعد گفت که آیا ما چنین مردمی هستیم یا خیر.
ما مردمی هستیم که آنجه هستیم آینه ای از تفکرات و باورهای ماست
هیچ چیزی دیگه ای این بین نیست

وحیده طباخها خیلی نکته جالبی بود
در واقع نشانگرهامون رو در زمینه کاری بشناسیم
و نشانگری هم باشه که ساده باشه
و این رسیدن به سادگی گاها بسیار سخت است

وحیده طباخها جمله های آخرش از وصیت نامه امام علی هست که برای امام حسن نوشتند
دقیقا نمیدونم تو نهج البلاغه خطبه چندم میشه
یه کتابی هست به اسم آیین زندگی که آقای سید مهدی شجاعی همین وصیت ها رو به فارسی ترجمه کرده
بعضی قسمت هاشو می نویسم


اگر او را بلند بخوانی، صدایت را می شنود
و اگر با او آهسته نجوا کنی، راز و نیازت را می فهمد

پس نیازهایت را از او بخواه
رازهایت را با او بگو
گلایه ها و شکوه هایت را نزد او ببر
برطرف شدن غم ها و غصه هایت را از او طلب کن
و در کارهایت از او مدد بگیر

و هر چه میخواهی از خزائن رحمت او بخواه
چیزهایی که هیچ کس جز او توان بخشیدنش را ندارد
از افزایش طول عمر تا سلامتی و تندرستی
تا وسعت و گشایش در روزی

او کلیدهای گنجینه هایش را در دو دستت نهاده
وقتی که درخواست از خودش را به تو رخصت داده
پس هرگاه اراده کردی
درهای نعمتش را با دعا باز کن
و نزول باران رحمتش را از او بخواه

...

وحیده طباخها وای خدای من! چقدر قشنگ

وحیده طباخها آخریه احتمالا یه جور سازه موقت میتونه باشه که هر جایی که فضا به این صورت داشت استفاده بشه
اینطوری باشه بحث زلزله ش جدی نمیشه

وحیده طباخها شهری که من دوست دارم هوای تو را داشته باشم، و تو هوای من را، اما نه به معنی حمایت! به این معنی که هیچ کدام نمی خواهیم در هوای خودمان نفس بکشیم .

وحیده طباخها ممنون، عالی بود

وحیده طباخها میتونم بگم قشنگ ترین مطلبی بود که تو این چند مدت خوندم
بسیار تاثیر گذار،عمیق و دلنشین
انگار با درونی ترین لایه روح صحبت میکرد
آدم دوست داره دوباره و دوباره و چند باره بخوندش
ممنون