فرزانه حبیبی تصاویر جالبی بودند؛ مخصوصاً هواپیماها و کیک ها و خونه های رنگی که همه در کنار بودند.
ممنون.......................

فرزانه حبیبی خیلی جال بود. ممنون عزیزم..................

فرزانه حبیبی جالب بود. ممنون............

فرزانه حبیبی در عبور از جاده ی زیبای هراز ، کمی پایین تر از قریه ی اسک به سمت آمل ، دو دیوار سر به فلک کشیده ی سنگی قرار دارد . سمت غرب آن دره ها و دامنه های وسیع قله ی دماوند است که دهکده های با صفای رینه ، گرنا ، آب گرم و امیر آباد چون گل و بوته ی رنگارنگ در چین و چروک های سنگی به دامن دماوند افتاده اند .

بر دامنه ی شرقی ، از دره ی عمیق رودخانه ی هراز تا قله های رفیع و سر به آسمان آن دهکده های زیبا و طرب انگیز نیاک ، گیلاس ، گنده لو و مزرعه ی کنار انجام و باغ ها و کشتزارهای کوچک و بزرگ دیگری نقش بسته است .

از نیاک راهی دشوار به سوی گردنه ها و قله های آسمان سای این دیوار عظیم امتداد دارد و با عبور از پیچ و خم های پی در پی و صعب العبور و سنگلاخ آن در ارتفاعاتی که در دل آسمان جای دارد ، چنان از هراز و آبادی های پایین دوریم که پنداری پیوندمان از زمین بریده شده و به آشیانه ی فرشتگان آسمان نشین رسیده ایم .

این راه و جاده در این بلند آسمان به دشتی سبز و خرم ، لبریز از طراوت و صفا و زیبایی منتهی می شود که در واقع از مظاهر جمال و دل آرایی طبیعت اشباع شده و هر بیننده ی تازه وارد را در درک کثرت و تنوع زیبایی مبهوت و خیره می سازد .

تن و اندام و سر و گردن قله ی دماوند در آن سوی دره ی هراز با قامت افراشته و سینه ی پهن و گشاده ، تمام رخ در مقابل همان ناحیه ، سخت و استوار به پا خاسته و گردن افراشته است .

از هر نقطه ی نوا تماشای هیکل و قد و قامت عظیم قله ی دماوند ، این غول مهیب طبیعت که سر به افلاک کشیده و شب ها با ستارگان آسمان نجوا دارد ، جذاب و جالب است .

دره های وسیع دامنه ی دماوند و چاک خوردگی های عمیق آن و دره های گوگرد‌ی ، مخازن برف و یخ دایمی اطراف قله و دهانه ی هولناک آن شگفتی های این دیو سپید پای در بند را نمایان می کند و در همین صحنه ی وسیع و سبز و خرم ، دهکده ی بزرگ و کهنسال نوا چون چتر طاووس بر چهره ی کوهسار نقش بسته است .

همه جا آب است و سبزه است و طراوت و زیبایی است ، با هوایی چنان دلکش و فرح بخش که پنداری نفس در نفس فرشتگان داری . هوا ، سبک و آرام و خالص است . آسمان لاجوردی هم عاری از گرد و غبار است و چنان دور از زمین که از ابر و بخار دریای مازندران هم خالی است و خیلی بالاتر از گذرگاه ابرها .

تا نزدیکی مرتع مصفای آزاب در چین خوردگی و نشیب و فراز دامنه ها و دره های اطراف نوا ، کشتزارهای فراوان است و هر دشت و مزرعه با درختان صنوبر و بید و چنار محصور است و پنجه در پنجه ی هم افکنده اند و از کنار صف درختان زمردین ، جویبارها و چشمه سارها از گوشه و کنار روان است .

باغ های میوه نیز محصور با همین درختان است و پوشیده از درختان سیب و گلابی و هلو و دیگر میوه های خوش رنگ و خوش طعم .

دهکده ی ییلاقی نوا ، با کثرت و فراوانی چشمه سارها که از بن سنگ ها و دل کوهسار و از هر نقطه ی آن می جوشد و جاری می شود به چهارسد چشمه معروف است . لطافت هوا و صافی و شفافی آن و طراوت و خرمی گل و سبزه اش مخصوصاً در نسیم ملایم و روح نواز بامدادی چنان طرب انگیز است که هر تن خسته و دل افسرده ای را به وجد و نشاط می آورد .

شکوه و جلال منظره ی دلفریب ، زمزمه ی جویبارها ، ترانه ی مرغان خوش آواز ، رقص پروانه های رنگارنگ ، آفتاب طلایی و درخشان و ملایم و مهربان نیمروز امرداد ، عطر دلاویز گل و سبزه ، آسمان صاف و فیروزه فام، حالتی بدیع و رویایی و افسانه وار به این ناحیه ی بهشتی بخشیده است .

در فرهنگ جغرافیایی ایران از فرهنگ دهخدا ، ذیل کلمه ی نوا می خوانیم : " نوا ، دهی است از دهستان بالا لاریجان بخش لاریجان شهرستان آمل در نه هزار گزی مشرق رینه ، در منطقه ی کوهستانی سردسیری واقع است و 910 تن سکنه دارد . آبش از چشمه ، محصولش لبنیات ، شغل مردمش زراعت و گله داری است . "

نوا دهکده ای است سالخورده و قدیمی . از آثار کهن و استوار آن ، رونق گذشگذشته به خوبی درک می شود . در عمارت هایی که با اسلوب اشرافی گذشته ساخته شده ، تالارها و ایوان های متعدد باقی است و گذشت روزگار ، آب و رنگ و جلوه ی نقش و نگار طاووس های چتر زده و گل و بوته های زیبایی را که به در و دیوار تالارها نقاشی شده هنوز محو نکرده است .

از دیر زمان معماران نوایی در سراسر مازندران ساختن عمارات زیبا و مجلل را پیشه داشته اند و مهارت و چیره دستی آنان در کار معماری و گچ بری مشهور بوده و این میراث هنری هنوز باقی است . در شهرهای مازندران بیشتر معماران و بناهای با ذوق و خوش قریحه اهل نوا هستند و آثار ارزنده ی گچ بری و معماری که در عمارات اشرافی و مساجد و تکایا و مشاهد متبرک لاریجان و شهرهای مازندران باقی مانده اغلب آبدست و کار استادان نوایی است .

در ساختمان های نوساز و مجلل کنونی هم که در آمل و نوا ساخته شده ، طرح ریزی و به خصوص گچ کاری آن ها جالب است . در خود قریه ی نوا در خانه ی ییلاقی آقای حاج فضل الله مقیمی ، از معاریف نوا اتاق ها به اندازه ای با مهارت و استادی به وسیله ی استادکاران نوایی گچ کاری شده که مثل آیینه یا یک قطعه چینی ، عکس مناظر دور و نزدیک و درخت و سبزه ی بیرون اتاق را می توان در سینه ی دیوار تماشا کرد .

ساکنان و اهالی نوا سه فصل سال را در آمل به سر می برند و هریک کار و کسبی دارند و در فصل تابستان به زادگاه و موطن اجدادی خود ، همین دهکده ی نوا که به آن عشق می ورزند می آیند و علاقه ی فراوان به آبادانی آن و احداث خانه های خوش ساخت و باغ و باغچه دارند . در سال های اخیر با دائر شدن جاده ی هراز سهولت و امکانات بیشتری برای حمل و رساندن مصالح ساختمانی به نوا فراهم شده است .
خانه های نوساز فراوان است و در این دهکده ی مصفا خانه ی مخروبه و مندرس کمتر دیده می شود . ترکیب اصلی و بافت دهکده مجموعه ای از عمارت ها و ساختمان های سبک شهری و کاخ های کوچک و مجللی است که هریک در کنار باغ و باغچه ای واقع شده و درختان شاداب و سرسبز این عمارات نوساز و خوش قد و قواره را در آغوش گرفته اند و سایه بر سر بام و دیوار و ایوان و صحن خانه ها افکنده اند .

اهالی نوا که همه ی آنها در آمل و شهرهای دیگر مازندران و تهران مشاغل مختلف دارند از کار کشاورزی و تجارت و خدمات دولتی، درآمدهای فراوان به دست می آورند . عموماً تحصیل کرده اند و جوانان آنها دانشگاهی و دبیر و ادیب و طبیب و صاحب مقام های حساس و مفیدند . به آبادانی و نوسازی و پاکیزه داشتن دهکده و ایجاد وسایل عمومی و تعمیر و مرمت بناهای قدیمی علاقه ی سرشار دارند .

از سنگ پادزهر نوا هم یاد می کنند و می گویند در یکی از خانواده های قدیمی و معروف نوا ، قطعه سنگ کوچکی موجود است که خاصیت عجیبی دارد . اگر کسی را مار یا حشرات زهردار دیگر بزند ، سنگ را به موضع گزش می مالند و در ظرف شیر می اندازند . در دفعات اول رنگ شیر تغییر می کند . این عمل چند بار تکرار می شود تا رنگ شیر به کلی بر می گردد ، بدین ترتیب زهر از بدن بیمار خارج و او معالجه می شود . می گویند این سنگ نزد شخص ارشد آن خانواده از نسل های گذشته تا حال موجود است و آسیب دیده ها را هم به رایگان مداوا می کند .

فرزانه حبیبی ممنون از اظهارنظر تون آقای مهندس فیلا

ولی تصاویر نشان دهنده رونوشت متن بودند............

فرزانه حبیبی شعر زیبایی دیگری از سعدی

ای ساربان اهسته رو کارام جانم میرود

وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود

من مانده ام مهجور ازو بیچاره و رنجور ازو

گویی که نیشی دور ازو در استخوانم میرود

گفتم به نیرنگ و فسون پنهان کنم ریش درون

پنهان نمی ماند که خون بر آستانم میرود

محمل بدار ای ساربان تندی مکن با کاروان

کز عشق آن سرو روان گویی روانم میرود

او میرود دامن کشان من زهر تنهایی چشان

دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم میرود

با آنهمه بیداد او وین عهد بی بنیاد او

در سینه دارم یاد او یا بر زبانم میرود

باز آی و بر چشمم نشین ای دلستان نازنین

کاشوب و فریاد از زمین بر آسمانم میرود

صبر از وصال یار من برگشتن از دلدار من

گرچه نباشد کار من هم کار از آنم میرود

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن

من خود بچشم خویشتن دیدم که جانم میرود

سعدی فغان از دست ما لایق نبود ای بی وفا

طاقت نمی آرم جفا کار از فغانم میرود

ممنون.

فرزانه حبیبی جالب بود.

فرزانه حبیبی جملات تأمل بر انگیزی بود.......
ممنون

فرزانه حبیبی واقعا پشتکار زیادی در جهانگردی داشتند؛ که خیلی جالب بود.....
ممنون

فرزانه حبیبی همیشه شاد و سربلند باشید؛ ممنون عزیزم