عنوان مقاله : تخمین عمق آبشستگی در پای سازههای ساحلی با استفاده از برنامهریزی ژنتیک
نویسندگان : عباس یگانه بختیاری، علی پورزنگبار، فاطمه حاجیولی انتشاریافته در : نشریه «مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه تبریز»، دوره ۴۵.۱، شماره ۷۸، بهار ۱۳۹۴. چکیده : آبشستگی در پای سازههای ساحلی یکی از عوامل اصلی آسیب یا خرابی این سازهها میباشد. بنابر این، تخمین دقیق عمق بیشینه آبشستگی در پای سازههای ساحلی از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطالعه، از روش روش برنامهریزی ژنتیک برای تخمین عمق بیشینه آبشستگی استفاده شده است. برای آموزش و آزمایش مدلهای ایجاد شده به وسیله شبکه عصبی و برنامهریزی ژنتیک از ۴۵ مجموعه داده که از مقالات منتشر شده استخراج شدهاند استفاده شده است. برای مقایسه عملکرد مدلهای ایجاد شده و روابط موجود از شاخصهای آماری مانند ضریب همبستگی، جذر میانگین مربعات خطا و ضریب پراکندگی استفاده شده است. نتایج نشان میدهند که روش برنامهریزی ژنتیک مدلهای به مراتب دقیقتری نسبت به روابط تجربی ارائه میدهد. علاوه بر این، از آنجائی که برنامهریزی ژنتیک رابطهای صریح بین متغیرها ارائه میکند میتواند به عنوان یک معیار برای تخمین عمق آبشستگی استفاده شود. کلیدواژگان : برنامهریزی ژنتیک، روابط تجربی، سازه ساحلی، عمق آبشستگی.
|
