با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
نام مقاله: مسیریابی بهینه در محیط GIS برای تخلیهی اضطراریِ آسیبدیدگان از حوادث ناگهانی پدیدآورندگان: محمد طالعی، محمد سعادتسرشت، علی منصوریان، سمیه احمدیان چکیده : هدفِ این مقاله، بهبود و گسترش یک مدل بر پایهی سامانهی اطلاعات مکانی، بهمنظور پاسخگویی به نیاز جستوجوی مسیر بهینه برای تخلیه و انتقالِ بیدیرکرد آسیبدیدگانِ حوادث ناگهانی به مناطق امن ازپیشتعیینشده است. در بسیاری از حوادث، بهترین گزینه جابهجایی افراد نجاتیافته از بلایا که در منطقهی تحت تأثیر مخاطره واقع شدهاند، به مناطق امن است. پس تخلیهی اضطراری، از نخستین مراحل مدیریت بحران بهشمار میرود که باید در کمترین زمان ممکن انجام پذیرد. چالش اصلی در مدیریت تخلیهی اضطراری، هدایت مردم در مسیرهای بهینه برای دستیابی به مناطق امن موردنظر است. از این رو، بهدلیل لزوم سرعت در تخلیهی منطقهی در خطر، وجود یک طرح مسیریابی بهینه و کارآمد، بسیار ارزشمند است. مدل پایه برای مسیریابی بهینه در این پژوهش، «دایجسترا» است که با مقید شدن به پارهای شرایط ویژه، برای حادثهی زمینلرزه بهینه شده است. از آن رو که فرآیند مسیریابی برای تخلیهی اضطراری آسیبدیدگان میباید بارها (برابر با حاصلضرب شمار بلوکهای ساختمانی در تعداد نواحی امن مربوطه) انجام پذیرد، مهمترین ویژگی الگوریتم پیشنهادی، سرعت بالای آن است. توانمندی و چابکی روش پیشنهادی، در یک شبکهی مجازیِ شبیهسازیشده و همچنین در یک شبکهی واقعی گذرهای شهری واقع در منطقهی ۷ شهرداری تهران، آزموده شده است. آزمایشهای انجامگرفته حاکی از آناند که برای تعیین مسیر بهینه در یک شبکهی واقعی شهری با ۴۳۲ گره بلوک ساختمانی، ۱۱ گره ناحیهی امن و ۱۱۸۹ یال، تنها زمانی نزدیک به ۹۰ ثانیه نیاز است. قابلیت جستوجوی چندمقصدیِ مدل در یک بار اجرای آن، از دیگر ویژگیهای روش پیشنهادیست. کلیدواژهها : جی.آی.اس، مسیریابی بهینه، نظریهی گراف، زلزله، تخلیهی اضطراری، مدیریت بحران.
|
