یک پیشنهاد جایگزین لیزینگ به انبوهسازان/ تاریخ مصرف وامهای قابل انتقال به خریدار گذشته است
دولت در حالی درصدد تهیه شیوهنامه لیزینگ مسکن برآمده که کارشناسان اقتصاد مسکن، دید مثبت و مساعدی نسبت به این موضوع ندارند. در همین رابطه یک کارشناس مسکن در گفتگو با خبرنگار «صما» گفت: در شرایط کنونی با توجه به تورم و نرخ بالای بهره بانکی، مطرح کردن لیزینگ مسکن برای کمک به رونق بازار مسکن، نمیتواند چندان مفید واقع شود. باقر میلانی افزود: لیزینگها اعتبارات مالی را با رقم مشخصی از بانکها تامین میکنند و بابت خرید ملک یا قسمتی از ملک، در اختیار مشتریان خود قرار میدهند. اما تا زمانی که تورم و نرخ بهره بانکی در کشور بالا باشد، لیزینگها نمیتوانند موفق عمل کنند. امروز لیزینگ جایی در بخش مسکن ندارد میلانی تصریح کرد: هنوز به طور دقیق بررسی و محاسبه نشده که خرید مسکن از طریق لیزینگ به چه قیمتی تمام میشود و یا لیزینگها چه تسهیلاتی با چه سودی را به مشتریان عرضه می کنند. بنابراین فعلا لیزینگ جایی در بخش مسکن ندارد و اوضاع جامعه و نظام بانکی برای این مسئله مساعد به نظر نمیرسد. وی افزود: اگر بانکها تسهیلات را با نرخ سود 25 یا 26 درصد در اختیار لیزینگها قرار دهند و لیزینگها نیز با در نظر گرفتن حاشیه سودی برای خود، این تسهیلات را در اختیار مشتری قرار دهند، نمیتوانند جذابیتی برای مشتریان داشته باشند. میلانی با بیان اینکه در تمام دنیا لیزینگها یک واسطه خوب مالی برای خریدار و فروشنده است، اظهار داشت: در شرایط فعلی با توجه به نرخ بالای سودهای بانکی، لیزینگها در ایران پاسخگو نیستند و حتی با اینکه بانک مرکزی دستورالعملهای متعددی را در این خصوص ابلاغ میکند، اما بانکها این دستورالعملها را دور میزنند. وی ادامه داد: از آنجایی که لیزینگها هم منابع جمعآوریکننده پول نیستند و از منابع بانکی و سایر منابع استفاده میکنند، پول گران به دست لیزینگها میرسد. پس امیدواری زیادی نسبت به خانهدار شدن مردم از این طریق وجود ندارد. یک راهکار پیشنهادی برای انبوه سازان میلانی در پاسخ به اینکه به جای لیزینگ مسکن که انبوهسازان نیز در بسته پیشنهادی خود به دولت به عنوان یکی از موارد مهم ارائه کردهاند چه راهکاری پیشنهاد میکنید گفت: بهتر است بهجای لیزینگ مسکن، انبوهسازان خودشان سازمان یا نهادی راهاندازی کنند که به طور مستقل با مشتریان و خریداران وارد کار شوند. وی ادامه داد: انبوهسازان همیشه از بانکها وامهایی به صورت مشارکت مدنی و قابلیت تبدیل به فروش تدریجی گرفته و مسکن ساخته اند و با انتقال وام به خریداران، مسکن در اختیار مشتریان خود قرار داده اند. به عقیده میلانی، تاریخ مصرف این شیوه گذشته و زمانی جوابگو بود که سود تسهیلات بانکی برای انبوهسازان و مصرفکننده نهایی توجیه داشت. اما اگر انبوهسازان ارتباط مستقیم با مشتریان داشته باشند و تسهیلاتی را که از بانکها گرفتهاند، تقسیط کنند، بهتر میتوانند عمل کنند. این کارشناس بازار مسکن، عملکرد لیزینگها به عنوان موسسات مالی را مشابه بانکها دانست و گفت: در دهههای 60 و 70 لیزینگها با استفاده از منابع مالی بانکها، معمولا در زمینه صنعت خودرو فعال و موفق بودند. اما بعدها با افزایش تورم و به تبع آن رشد نرخ سود بانکی، یا افزایش تولید و عرضه خودرو و نوع ارتباط خودروسازان با مشتریان، نقش لیزینگها بهتدریج کمرنگ شد. گفتنی است، وزارت راه و شهرسازی با همکاری بانک مرکزی و بانک مسکن پیشبینی کردهاند که متقاضیان بتوانند از طریق لیزینگ مسکن، با پرداخت اقساطی تا 80 درصد قیمت مسکن و سود توافقی، مالک یک آپارتمان شوند.
|