■  پدیدارشناسی فضا، پدیدارشناسی معماری به زودی منتشر می شود

در وبلاگ محمدرضا شیرازی به عنوان بخشی از مقدمه کتاب می خوانیم:
"اگر چه واژه پدیدارشناسی در قرن هیجدهم میلادی از سوی کسانی چون لابرت، هردر، کانت، فیخته و هگل مورد استفاده قرار گرفته است، اما باید ادموند هوسرل را اولین فیلسوفی دانست که آن را چونان نوعی فلسفیدن مطرح ساخت، امری که بعد وی از سوی متفکرانی چون هایدگر، مرلوپونتی، باشلار، گادامر و دیگران شرح و بسط یافت و تمامی عرصه های اندیشه و فرهنگ، از فلسفه علم گرفته تا نقد هنری را تحت تأثیر قرار داد.
بی شک معماری و شهرسازی یکی از مهم ترین این عرصه هاست. پس از آزمون معماری مدرن و آموزه های آن در تولید و توسعه معماری و شهرسازی قرن بیستم و بحران های حاصل از آن، معماران و منتقدان معماری در جستجوی نقطه عزیمتی مطمئن تر، جامع تر، و دقیق تر بودند تا به کمک آن خوانشی ژرف از معماری و محیط خویش ارائه دهند که از یکسو از سطحی نگری ها و تعمیم های معماری مدرن به دور باشد و از دیگر سو افقی نو بر هستی و سویه های وجودی انسان و فضا بگشاید. در این تلاش گسترده، برخی از معماران و نظریه پردازان در دهه های شصت و هفتاد میلادی به توانمندی های پدیدارشناسی آگاهی یافتند و در صدد تبیین نگرشی نو بر پایه آموزه های فلسفی پدیدارشناسی بر آمدند. این فرایند، که شاید بتوان آن را "معمارانیدن فلسفه پدیدارشناسی" خواند بی شک چهره های برجسته ای دارد که مطالعه اندیشه های آنها جهت درک ماهیت این خوانش ضرورت دارد. نگارنده پیشتر در مقدمه کتاب "روح مکان، به سوی پدیدارشناسی معماری" به اهمیت پدیداشناسی معماری در متن معماری معاصر ایران اشاره کرده ام...".
وی ادامه با اشاره به انگیزه های خود در تالیف این کتاب و مجموعه ای که در آینده قرار است منتشر کند اضافه می کند: "این مجموعه با عنوان کلی "پدیدارشناسی فضا، پدیدارشناسی معماری" در پی آن است تا در حد امکان ادبیات وسیع پدیدارشناسی معماری را برای علاقمندان ایرانی معرفی نماید. این مجموعه در سه دفتر "آرای فیلسوفان"، "آرای نظریه پردازان معماری" و "آرای معماران" تدوین می گردد که هر یک مشتمل بر "کتاب" هایی خواهد بود که به معرفی یک یا چند صاحب نظر می پردازد.
کتاب حاضر به واقع کتاب اول از دفتر دوم است که به نظریات و آرای یوهانی پالاسما، معمار و نظریه پرداز فنلاندی می پردازد. در نظر است تا کتاب های دفاتر دیگر نیز به مرور زمان منتشر گردد تا در نهایت به مجموعه ای غنی از "گفتمان پدیارشناسی معماری" برای دانش پژوهان و دانشجویان ایرانی تبدیل گردد.".
امید است به زودی با بازگشت این پژوهشگر خوش فکر، از یک سو دانشجویان کشور و علی الخصوص دانشگاه هنر اسلامی تبریز از دانش وی بهره مند شوند و سوی دیگر وی با توجه بیشتر به مبانی نظری معماری ایران راه را هرچه بیشتر برای معماری پژوهی ملی هموار سازد.