نیما ولی‌بیگ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در اصفهان، اظهار کرد: امروز واژه‌ی مرمت به‌دلیل ارتباط با میراث فرهنگی، تعریف گسترده‌ای پیدا کرده و دلیل آن، وجود دیدگاه‌های مختلف در این زمینه است. اکنون علاوه بر مصالح، ساختار، طرح و بافت، منظر بنا نیز به ارزش‌ها اضافه شده، به‌عنوان نمونه، متأسفانه بلندمرتبه‌سازی‌های اطراف زاینده‌رود در حال لطمه زدن به مناظر اطراف است.
این کارشناس ارشد رشته‌ی مرمت ادامه داد: برخی کارشناسان اعتقاد دارند، عمر بنا روزی باید پایان یابد و فرسودگی، گرد و غبار و تخریب آن نیز قسمتی از تاریخ است. امروزه بیش‌تر به حفاظت از بنا اهمیت داده می‌شود، چراکه در مرمت، امکان دارد ساختار بنا تغییر کند. او به نبود قوانین مدون برای مرمت بناهای تاریخی در کشور اشاره و بیان کرد: یک ارگان خصوصی باید تشکیل شود و با مشاورانی که از سازمان‌های مختلف اعم از سازمان میراث فرهنگی، شهرداری، سازمان نوسازی و به‌سازی و دانشگاهیان معرفی می‌شوند، به تدوین قوانین مرمتی بپردازد، چون اگر این قوانین در یک سازمان تدوین شود، فقط منافع آن سازمان مورد نظر قرار می‌گیرد. ولی‌بیگ با بیان این‌که تعداد کمی از فارغ‌التحصیلان رشته‌ی مرمت استخدام می‌شوند، گفت: متأسفانه وجود قوانین دست‌وپاگیر و برخی ارتباطات در سازمان‌ها سبب شده است، افرادی بدون مدرک تخصصی در این زمینه استخدام شوند. از سوی دیگر، استادکاران قدیمی به ساخت‌وسازهای جدید رو آورده‌اند. وی درباره‌ی کیفیت مرمت‌های انجام‌شده اظهار کرد: افراد متخصص در سازمان‌ها هستند، ولی وقتی کار به‌دست پیمانکار داده می‌شود، پیمانکار به دید یک منبع درآمد با آن برخورد می‌کند تا یک اثر ارزشمند و تاریخی و همین امر سبب می‌شود، مرمت به‌خوبی انجام نشود. ولی‌بیگ معتقد است: مرمت عمارت عالی‌قاپو اشتباه‌هایی داشته، به‌گونه‌ای که روند آن به جای مرمت به سمت نوسازی در حرکت است. او شناخت بنا، آسیب‌شناسی، آسیب‌نگاری، تهیه‌ی طرح مرمت و طرح احیا را از مراحل یک پروژه‌ی مرمتی دانست و افزود: قوانین مرمتی به هیچ عنوان اجازه‌ی بازسازی بنا را نمی‌دهد، مگر این‌که بنا در یک حادثه‌ی طبیعی بزرگ تخریب شده باشد. وی مرمت خوب را مرمتی دانست که امکان تشخیص قسمت نوین از اصل بنا وجود داشته باشد. این کارشناس مرمت مهم‌ترین عامل در حفظ بناهای تاریخی را مردم عنوان و بیان کرد: اگر مردم بناهای تاریخی را بخشی از تاریخ و شناسنامه‌ی خود بدانند، دیگر اجازه‌ی تخریب آن را نمی‌دهند که البته این موضوع به فرهنگ‌سازی نیاز دارد. ولی‌بیگ الگو گرفتن کامل و بدون شناخت از شیوه‌های مرمتی دیگر کشورها را نادرست دانست و افزود: ما باید نکات مثبت آن‌ها را استخراج کنیم و بعد از آن‌که متناسب با شرایط و فرهنگ خود تغییر دادیم، از آن‌ها استفاده کنیم.
|
