سید مهدی موسوی جالب بود ممنون
مانا باشید

سید مهدی موسوی زیبا بود
ممنون
مانا باشید

سید مهدی موسوی جالب بود
مانا باشید

سید مهدی موسوی خدا تمام مردا رو حفظ کنه
.
.
.
.
.
البته واسه خانوماشون!!!!!!!!
الهی آمین

سید مهدی موسوی دستتون درد نکنه
مانا باشید

سید مهدی موسوی انشاءالله خداوند عشق به خودش را در وجود ما بجوشاند
خدایی خدا بنده هاشو خیلی دوست داره پس ما هم ناسپاسی نکنیم
مانا باشید

سید مهدی موسوی فتبارک الله احسن الخالقین
جناب مهندس زیبا بود
ولی او بچه آهو خیلی ناز بود
مانا باشید

سید مهدی موسوی جالب بود جناب مهندس ممنون
مانا باشید

سید مهدی موسوی جناب مهندس بهمنی با سلام و آرزوی توفیق
خدا خیرتون بده یه کوچولو همون اول میگفتی
بعدشم عزیز دل برادر البته پیشنهاد به همه عزیزان وقتی یادداشتی رو بصورت طنز میذارین با ادا و شکلکی طنز بودنشو نشون بدین لطفاً
چون محاوره نوشتاری هست و رودرو نیست بعضاً برداشت ها میتونه متفاوت باشه مگر اینکه تمامی اعضای محترم واقف به شوخ طبعی برخی عزیزان باشند تا دچار برداشت های متفاوت نشوند
جناب مهندس بهمنی چنانچه کدورت خاطری پیش آمد عذرخواهی بنده رو بپذیرید
امیدوارم خداوند لبخند رو هیچوقت از لبای شما نگیره
مانا باشید

سید مهدی موسوی ممنون جناب مهندس علوی کیا

مفهوم شناسی دحوالارض

«دحوالارض را به گسترش زمین از زیر کعبه تفسیر کرده اند.»[2] امام رضا(ع) دراین باره می فرماید:

«روز بیست و پنجم ذیقعده (روز دحوالارض) روز ولادت ابراهیم خلیل (ع) و عیسی مسیح (ع) است و روزی است که زمین از زیر کعبه گسترده شده است».[3]

همچنین نقل شده است که در چنین روزی حضرت آدم (ع) به زمین هبوط کرده است.[4]


دحوالارض در کلام خدا (گیتی شناسی دحوالارض، مقدّمه خداشناسی)

به گفته مفسّرین، ایه شریفه «وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحیها؛ و زمین را بعد از آن با غلتانیدن گسترش داد» (نازعات: 30) اشاره به دحوالارض دارد و «منظور از آن نیز این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابی نخستین فراگرفته بود. این آب ها به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند تا به وضع فعلی درآمدند.»[5] و نخستین برآمدگی نیز که آشکار شد، کعبه بوده است.

در این باره در ایه دیگری به بیانی دیگر می خوانیم: «وَ هُوَ الَّذی مَدَّ الْاَرْضَ؛ و اوست کسی که زمین را گسترش داد». (رعد: 3)

در تفسیر این ایه نیز آمده است:

«خداوند زمین را به گونه ای گسترد که برای زندگی انسان و پرورش گیاهان و جانداران آماده باشد؛ گودال ها و سراشیبی های تند و خطرناک را به وسیله فرسایش کوه ها و تبدیل سنگ ها به خاک پر کرد و آنها را مسطح و قابل زندگی ساخت؛ درحالی که چین خوردگی های نخستین آن، به گونه ای بودند که اجازه زندگی به انسان را نمی دادند».[6]


بی گمان دحوالارض، نماد مهرورزی و رحمت پروردگار به بندگان خویش و سرآغاز آمادگی و فروتنی کره زمین برای زندگی و سکونت آدمیان بر روی آن بوده است. از این رهگذر پاسداشت دحوالارض، پاسداشت انبوهی از نعمت های بی پایان خداست که به تدریج بر چهره زمین ساخته و پرداخته شده است تا انسان ها، با آرامش بر روی این کره خاکی زندگی کنند.