م خلیلی معمار این برج رنزو پیانو است و چنان که در سایت این برج، گفته شده دارای 95 طبقه است. این شهر عمودی با 310متر ارتفاع از بخش های اداری، رستوران، هتل و آپارتمان های مسکونی تشکیل شده است. ساخت آن هم تنها سه سال از 2009 تا 2012 به طول انجامیده است!!!

م خلیلی چه عالی!

م خلیلی جناب مکسایی ببخشید منظورتان را متوجه نشدم! برای توضیح بیشتر عرض کنم که اکسپو یا همان نمایشگاه های بین المللی هر پنج سال یک بار در یکی از کشورهای دنیا برگزار می شود. مدت برپایی آن هم حدود شش ماه می باشد. در ابتدا هدف از حضور کشورها به نمایش گذاشتن و در واقع به رخ کشیدن پیشرفت هایشان در زمینه های تکنولوژی و سازه بود. اما چند دوره ای است که شعاری برای اکسپو تعیین می شود و کشورها ایده های خود را برای آن موضوع جهانی مطرح می کنند. به عنوان مثال اکسپوی قبلی که در سال 2010درشانگهای چین برگزار شد، شعارش زندگی بهتر بود و همه کشورهای حاضر در آن ایده ها و راهکارهایی که در خلق زندگی بهتر برای مردمانشان داشتند به نمایش گذاشته بودند. البته ایران چندان به شعار توجه نکرده بود و صرفا با هدف معرفی دستاوردها به شانگهای آمده بود. آن هم با ساخت یک غرفه نامناسب که نقدهایی را هم در دنیای معماری به دنبال داشت. حال آن که غرفه آن هم در این سطح باید جذب کننده توجه ها باشد. این فراخوان با هدف جلب مشارکت اهل فن و احتمالا ممانعت از بروز اشتباهات دوره گذشته است

م خلیلی خواهش می کنم آقایان مهندس مکسایی و ابراهیمی.
ببخشید مائده جان موجب ناراحتی و بغضت شدم.
عمق فاجعه را اون متاسفانه هموطن بی فرهنگی که روی این بنا نوشته "اینجا اصفهان، پل خواجو" بیشتر از مسئولان فهمیده چون احساس کرده حداقل باید به یه دلیلی ثابت کنه این بنا همون پل خواجوست!!!!
جالب هم اینه که در برخی قسمت ها نوشته های پل پاک شده اند اما با چه کیفیتی! خود این مثلا تمیز کردن شده دلیلی بر تخریب ظاهر پل.
جناب مهندس فیلا، خدا آن دو مرحوم را رحمت کند اما اگر می خواست به پل خواجو رحم کند، نمی گذاشت در کشوری که قدرش را نمی دانرند خلق شود! گویی لیاقت ما این آثار نیست. شایدم لیاقت همان کشورها و ملت هایی است که اثر تاریخی و تاریخ ندارند و به زیبایی در حال خلق آثار زیبایی برای هویت بخشی به خودشان هستند.

م خلیلی ای کاش منم یه کم به آرزوهای پدربزرگم می تونستم جامه عمل بپوشانم :) عجب دنیایی می شد!!

م خلیلی عالی هستند و زیبا.

م خلیلی ای کاش می شد این راهکارها را به کار گرفت و "زندگی" کرد

م خلیلی چه آرام و بی سروصدا و بی ادعا زندگی می کنند و می روند :(((

م خلیلی ممنون از اطلاع رسانی تان اقای مهندس. انشاله سال آینده هرگز بهش نیاز پیدا نکنید.

م خلیلی ممنون. قبلا هم این شعر را در اینجا خوانده بودم اما ذکر دوباره آن، بهانه ای است تا عرض کنم که شنیده ام این شعر به اشتباه به سهراب نسبت داده شده است و در واقع از آثار « کیوان شاهبداغی» است. این شعر که عنوانش « آیینه دنیا » است، چنین ادامه می یابد:
نه تو می مانی
نه اندوه
و نه ، هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود ، قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم ، خواهد رفت
آن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریانند
به تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگز

تو به آیینه
نه
آیینه به تو ، خیره شده است
تو اگر خنده کنی ، او به تو خواهد خندید
و اگر بغض کنی
آه از آیینه دنیا ، که چه ها خواهد کرد
گنجه دیروزت ، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف
بسته های فردا ، همه ای کاش ای کاش
ظرف این لحظه ، ولیکن خالی است
ساحت سینه ، پذیرای چه کس خواهد بود
غم که از راه رسید ، در این سینه بر او باز مکن
تا خدا ، یک رگ گردن باقی است
تا خدا مانده، به غم وعده این خانه مده