با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
■ عنوان مقاله: برنامهریزی راهبردی در راستای بهبود کیفیات فضایی منظر پیاده‌راه‌ها در شهر تهران (مطالعه‌ی موردی: پیاده‌راه ۱۷ شهریور) ■ نویسندگان: رضا کانونی، محمدتقی رضویان، آرمان مسلمی ■ انتشاریافته در: فصلنامه‌ی «پژوهش‌های منظر شهر»، سال ۳، شماره‌ی ۱. ■ چکیده : پیاده‌راه‌ها، به عنوان فضایی برای افزایش ارتباطات و تعاملات اجتماعی شهروندان، باعث تقویت زندگی جمعی، افزایش حس تعلق به مکان و دستیابی به اعتدال بین مفهوم سواره و پیاده می‌شود. همچنین پیاده‌راه‌ها، هم ابزار و هم مکان‌هایی برای تبلور و احقاق حق عابران و شهروندان می‌باشند. هدف پژوهش حاضر برنامهریزی راهبردی برای بهبود کیفیات فضایی پیاده‌راه ۱۷ شهریور تهران میباشد.برای این امر از مدل‌های SWOT و AHP استفاده شده است. نوع پژوهش حاضر، کاربردی– راهبردی و روش انجام آن توصیفی–تحلیلی است. در انجام پژوهش حاضر علاوه بر مطالعات کتابخانه‌ای از روش پیمایشی نیز استفاده شده است. برای جمع‌آوری و ارزیابی اطلاعات پیمایشی پژوهش حاضر، تکنیک دلفی و مصاحبه با کارشناسان و مسئولین امر به کار گرفته‌شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که راهبرد تدافعی برای بهبود کیفیات فضایی پیاده‌راه ۱۷ شهریور دارای اولویّت میباشد. بدین نحو که نقاط تهدید و ضعف باید کاهش پیدا کند و برای این امر نیز از نقاط قوت و فرصت در جهت افزایش اثرات مثبت کیفیات فضایی پیاده‌راه ۱۷ شهریور در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و محیطزیستی استفاده شود. برخی از راهبردهای تدافعی شامل برنامهریزی در جهت هدایت راهبردی اقدامات لازم‌الاجرا در پیاده‌راه ۱۷ شهریور و چشم‌اندازی‌سازی این اقدامات جهت جلوگیری از خرده اقداماتی که منجر به اغتشاش فضایی در محدوده می‌شود، شناسایی و حفاظت از بناهای ارزشمند در فضای پیرامون پیاده‌راه و نوسازی آنها به خصوص جداره‌های بلافصل محدوده، افزایش فعالیت‌های فرهنگی و آئینی و همچنین برگزاری مسابقات و جشنواره‌های فرهنگی، تدوین طرح زیست‌محیطی برای محدوده در جهت جلوگیری از آلودگی آب‌های زیرزمینی، دفع و جمع‌آوری مناسب پسماندهای بیمارستانی و سایر مسائل مربوط به کیفیّت و بهداشت محیط محدوده. ■ کلیدواژگان : برنامهریزی راهبردی، پیاده‌راه ۱۷ شهریور، چشم‌اندازسازی، طرح زیست‌محیطی، فعالیت‌های فرهنگی.
|
