■ مدل‌های هیپوالاستیسیته و انتگرال‌پذیریِ آن‌ها

نتایج به‌دست‌آمده از بررسی انتگرال‌پذیری مدل‌های هیپوالاستیسیته نشان می‌دهد که انرژی باقی‌مانده در انتهای مسیرهای بسته برای مدل لگاریتمی، از دیگر مدل‌ها کم‌تر است.



نام مقاله :
مدل‌های هیپوالاستیسیته و انتگرال‌پذیریِ آن‌ها
پدیدآورندگان :
بیژن عباسی خزایی ، محمد حبیبی پارسا

چکیده :
در این مقاله، انتگرال‌پذیریِ برخی مدل‌های هیپوالاستیسیته شامل مدل لگاریتمی و مدل‌های جامن، گرین ـ نقدی و مدل‌هایی بر پایه‌ی اسپین حاصل از چرخش محورهای اولری و لاگرانژی و نیز مدل‌های کاتر ـ ریولین و تروزدل با بهره‌گیری از تعیین مقدار انرژی باقی‌مانده در انتهای یک مسیر بسته‌ی تغییرشکل الاستیک سه‌بعدی به روش اجزای محدود بررسی شده است.
در این تحقیق همچنین برخی روش‌های به‌هنگام کردنِ تنش برای مدل‌های اولری نرخی مورد بررسی قرار گرفته و یک روش نوین برای مدل‌های هم‌گرد ارائه شده است. نتایج به‌دست‌آمده از بررسی انتگرال‌پذیری مدل‌های هیپوالاستیسیته نشان می‌دهد که انرژی باقی‌مانده در انتهای مسیرهای بسته برای مدل لگاریتمی، از دیگر مدل‌ها کم‌تر است. افزون بر این، نتایج بررسی روش‌های به‌هنگام کردنِ تنش نشان می‌دهد که روش پیشنهادشده در این تحقیق، با سایر روش‌ها قابل‌مقایسه است.


کلیدواژه‌ها :
اجزای محدود ، انرژی باقی‌مانده ، به‌هنگام کردنِ تنش ، تنش لگاریتمی ، هیپوالاستیسیته.