■ تأثیر مقیاس بر مدل‌سازی زیستگاه پلنگ گلستان

با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.

نام مقاله : بررسی تأثیر مقیاس بر مدل‌سازی زیستگاه پلنگ در پارک ملی گلستان
پدیدآورندگان : صدیقه عبداللهی، رسول سلمان ماهینی
انتشاریافته در : دوفصل‌نامه‌ی علمی ـ پژوهشی «پژوهش‌های محیط زیست»، دوره‌ی ۶، شماره‌ی ۱۱، تابستان ۱۳۹۴.

چکیده :
به منظور درک اثر مقیاس‌های مکانی گوناگون بر مدل‌سازی زیستگاه، بررسی‌های سلسله‌مراتب مقیاس ضروری است. زیرا، گونه‌ها در مقیاس‌های مکانی مختلف زیستگاه، واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند. تعیین روابط بوم‌شناختی گونه در مقیاس‌های مکانی به منظور پیش‌بینی حضور آن در زیستگاه، مهم است. بنابراین، مدل‌های توزیع گونه باید در همه‌ی مقیاس‌های مکانی بررسی شود.
پلنگ به عنوان یک گونه‌ی مهم، متعلق به فون‌پالهارکتیک است که جمعیت آن در اثر تخریب زیستگاه به شدت کاهش یافته، به‌طوری‌که در ارزیابی اتحادیه‌ی جهانی حفاظت از منابع طبیعی، در رده‌ی «در خطر انقراض» قرار دارد. به منظور بررسی زیستگاه این گونه در مقیاس‌های گوناگون، از روش تحلیل عامل آشیان بوم‌شناختی و نرم‌افزار بیومپر بهره‌گیری شد. زیستگاه پلنگ در پارک ملی گلستان با تصاویری با اندازه‌ی سلول ۹۱ در ۹۱، ۰۱ در ۰۱، ۳۱ در ۳۱، ۱۲۱ در ۱۲۱، ۱۵۱ در ۱۵۱، ۱۸۱ در ۱۸۱ و ۲۱۱ در ۲۱۱، با روش ENFA مدل‌سازی شد و با توجه به مقادیر حاشیه‌گرایی، تخصص‌گرایی و تحمل‌پذیری هر مرحله و همچنین مقایسه‌ی شاخص بویس مربوط به آن‌ها، مشخص شد که بهترین مقیاس در پارک ملی گلستان، تصاویری با اندازه‌ی سلول ۰۱ در ۰۱ و ۳۱ در ۳۱ است.

کلیدواژه‌ها :
مقیاس‌های مکانی، ENFA، مدل‌سازی زیستگاه، پلنگ.