عنوان مقاله
بررسی علل عدم تحقق پذیری پیش بینی های جمعیتی برای شهرهای جدیدبا مقایسه دو شهر گلبهار و بینالود سال انتشار 1392 محل انتشار همایش ملی معماری، شهرسازی و توسعه پایدار با محوریت ازمعماری بومی تا شهر پایدار زبان مقاله فارسی نویسند‌گان: سینا رحمانی دانشجوی رشته مهندسی شهرسازی موسسه آموزش عالی خاوران الیاس سلطان محمدی دانشجوی رشته مهندسی شهرسازی موسسه آموزش عالی خاوران شیوا آجیلیان ممتاز فوق لیسانس طراحی و برنامه ریزی شهری ومنطقه ای دانشگاه آزاد مرکزی تهران خلاصه مقاله شهر جدید یک پدیده نوظهور اجتماعی انسانی است که بعد از انقلاب صنعتی مطرح گردید و توسط دولت و از طریق مدیریت منطقه ای احداث می گردد بنیاداساسی شهرهای جدید در خودکفایی ، استقلال ، تعادل جمعیت و اشتغال است ، وهدف اصلی احداث این شهرها کمک به حل مشکلات اقتصادی،اجتماعی و محیطیشهرهای بزرگ می باشد که با فاصله ای معین از مادر شهر برای سرریز جمعیت وتمرکز زدایی آن بنا می شود در ایران برای پاسخگویی به نیازهای مسکن واشتغال اقشار کم درامد و میان درامد و تمرکز زدایی جمعیت شهرهای بزرگ ازاواسط دهه ی 60 اقدام به طراحی و اجرای شهرهای جدید شد که در همین راستا دو شهر جدید گلبهار در 53 کیلومتری شمال غرب مشهد و بینالود در 33کیلومتری جنوب غرب مشهد در استان خراسان رضوی ساخته شد این پژوهش بصورتکتابخانه ای ، توصیفی نوشته شده است و هدف از نوشتن آن بررسی علل احداث این شهرها در اطراف شهر مشهد و دلایل عدم تحقق پذیری پیش بینی های انجام شده در طرح این شهرها برای جذب و میزان جمعیت این دو شهر جدید است به گونه ای که پس از گذشت 06 سال از تأسیس آنها، جمعیت فعلی ساکن در آنها به نیمی از جمعیت پیش بینی شده هم نرسیده است و سوال مطرح شده این است که چرا با این وجود، در سالهای اخیر جذب جمعیت به شهر گلبهار بسیار قابلتوجه تر از شهر بینالود است و با مقایسه کلی این دو شهر و برسی عوامل ومعیارهای اصلی جذب جمعیت، علل این استقبال کم از این شهرها و به خصوص بینالود را می توان در ثابت ماندن الگوی توسعه مشهد، کم بودهای زیربنایی و تأسیساتی برای اسکان و حمل و نقل عمومی، توجه نکردن به بحث هویت شهری،حاشیه نشینی در مشهد و مشکلات اداری، اجرایی و نبود اشتغال یافت کلمات کلیدی شهر جدید ، مادرشهر ، تمرکز زدایی ، گلبهار ، بینالود
|
