زنده‌یاد استاد عبدالحسین زرین‌کوب ۳۸ سال پیش نوشته بود: «هر بار که نوروز از راه می‌رسد، احساس می‌کنم که من نیز با «سرمدیت» آن دنیایی که ممکن است بهترین دنیای ممکن هم نباشد و در عین حال، بهترین بودنش هم ناممکن نیست، تولّدی دوباره می‌یابم و خود را برای مرور بر گذشته‌ای که نوروز بارها آن را پس پشت گذاشته است و رد پای خود را در چین پیشانی من نقش کرده است، آماده می‌یابم و هم‌اکنون نیز که توالی شصت نوروز را دارم پشت سر می‌گذارم، به‌رغم محنت‌ها و مصایبی که یاد آن‌ها در غربت بیش‌تر از هرجا و به هنگام تجدید سال بیش‌تر از هر وقت بر دل سنگینی می‌کند، همچنان مثل نوروز پیر، وجودم را در گذرگاه این نفحه‌ی ایزدی تسلیم جاذبه‌ی حیات سرمدی می‌یابم و دل پیرم را پس از گذشت سال‌های دور جوانی، هنوز از وسوسه‌ی عشق خالی نمی‌بینم. این عشقی است که جان مرا با هرچه زیباست و هرچه انسانی است، پیوند می‌دهد و بقای آن بعد از فنای من نیز همچنان ممکن است، ناممکن نیست.» ما هم برای شما همراهان ارجمند، آرزوی تداوم این «پیوند با هر آنچه زیبا و انسانی‌ست» را داریم و به اندازه‌ی توان خود می‌کوشیم در این نوروز هر روز با یک بسته‌ی رسانه‌ایِ نوروزانه، سهمی در استوارتر شدن این پیوند داشته باشیم. امیدواریم نتیجه‌ی این تلاشمان، برای شما رضایت‌بخش باشد. خواهشمندیم دیدگاه‌هایتان را درباره‌ی این رشته کارهای رسانه‌ای با ما در میان بگذارید، تا گام‌ها و برنامه‌ها و پروژه‌های آینده را به خواسته‌های شما نزدیک‌تر کنیم. با سپاس و آرزوی شادکامی برای همه‌ی شما همراهان و کاربران.  ■ با کلیک بر روی تصویر زیر، ویدئویی از نوروزخوانی مازندرانی به مدت ۴ دقیقه و ۱۴ ثانیه برای شما به نمایش درخواهد آمد.  |
