امید بزرگ‌حداد*- حدود دو دهه از
تاسیس سازمان نظام مهندسی ساختمان می‌گذرد و در این مدت با حضور چشم‌گیر مهندسین،
این نهاد به یکی از بزرگ‌ترین تشکل‌های حرفه‌ای کشور تبدیل شده است که به طور
بالقوه و به شرط همدلی اعضا می‌تواند در بسیاری از سیاستگذاری‌ها و تصمیم‌سازی‌های
کشور به طور عام و در بخش ساختمان و مسکن به طور خاص دخیل و سهیم باشد.
از طرفی با وجود فراز و نشیب‌های فراوان در این سازمان، هیات
مدیره آن تاکنون پیشکسوتان، اساتید، وزرا، وکلا، بزرگان و سیاستمداران مختلفی را در
خود جای داده است. این موارد نمایی بسیار زیبا و با شکوه از این سازمان معظم را به
ذهن متبادر می‌سازد. اما واقعیت درون این سازمان به شکل دیگری است. نکته اینجاست که
چرا با وجود اینکه شعار و نیت همه کاندیداها در بدو انتخابات در تمام دوره‌ها خدمت
به اعضا بوده است، هر روزه از استقبال اعضا کاسته و به استقبال کاندیداهای عضویت در
هیات مدیره اضافه می‌گردد. آیا سیر مشارکت اعضای سازمان در انتخابات هیات مدیره
نزولی نبوده است؟ آیا این به معنای آن نیست که یا هدف خدمت تحقق نیافته است یا به
بیراهه رفته است.
آیا اگر پیش نیاز عضویت در سازمان برای صدور پروانه اشتغال برداشته شود، باز هم
مهندسین عضو سازمان خواهند شد؟ البته این سازمان هم انتظارات خود را از اعضا کاهش
داده و فقط به دریافت حق عضویت از اعضا بسنده کرده است تا صرف امور جاری خود نماید.
اما سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران نیز که با پشتوانه حدود یک سوم از کل
اعضای سازمان در کشور، بايد شاخص و الگویی برای سایر استان‌ها نیز باشد، با مشکلات
و موانع بسیار پیچیده‌تر و جدی‌تری دست به گریبان است و شاید به جرات بتوان گفت که
کمترین میزان مشارکت در آن وجود دارد. زیرا با وجود کثرت فعالیت‌های عمرانی و
ساختمانی و بیشینه امکانات رفاهی و مالی در این استان، اعضای سازمان در بین سایر
استان‌ها شاید دارای کمترین حق‌الزحمه انجام خدمات و کمینه سطح امکانات رفاهی هستند.
بدیهی است و حق هم این است که اعضای سازمان این موارد را تنها در قصور هیات مدیره
منتخب خود می‌بینند. آمار مشارکت حدود پنج درصدی در انتخابات این استان نیز گویای
همین نکته است. این مشارکت به دلیل قلت شرکت اعضا در انتخابات، نه تنها پشتوانه خوب،
مناسب و قوی‌ای برای منتخبین نمی‌باشد، بلکه زنگ خطری مبنی بر امکان بروز تعرض به
این سازمان و خدشه‌دار کردن ساحت مهندسین عضو این سازمان است. بدیهی است که در این
گیر و دار باید طرحی نو در انداخت و با بررسی سوابق، مدارج و مدارک هر یک از
کاندیداها و اطمینان و تکیه به نیروهای جوان، متخصص و کارآمد این بار آنان را در
این معرکه آزمود و شایستگان را انتخاب کرد. جامعه مهندسی کشور و اعضای سازمان تشنه
مطالبات و حقوق خود هستند و در این راستا اعضای هیات مدیره می‌توانند و البته بايد
نقش مهم و اساسی را در این زمینه به عهده بگيرند. بنابراین شایسته است با شرکت پر
شور و حداکثری در انتخابات 14 شهريور، بنیه و توان این جمعیت عظیم را به تصویر
کشانده و به اعتلای وجهه جامعه مهندسی کشور کمک نماییم.
*کارشناس رسمی دادگستری
