بازآفرینی یک کهنالگوی ایرانی با کانسپت بی‌زمانی
طرح مفهومی پروژه‌ی «حمام‌خانه» تحول ساختمان‌سازی در آینده‌ای نامشخص را به نمایش گذاشته است. تأثیرپذیری از کهنالگوی یک خانه‌ی ایرانی و تبدیل آن به خانه ای به‌عنوان استخری بیرون از تهران، دستور کار بنایی با طراحی حبیبه مجدآبادی است. طرح مفهومی دگرگون شده "خانه استحمام" (حمام خانه) نمونه‌ای است که به لحاظ عملکردی و کاربردی جهش یافته و به نوعی تحول ساختمان‌سازی در آینده‌ای نامشخص را به نمایش گذاشته است. کانسپت خانه-حمام در حومه شرقی تهران واقع شده که به نوعی با خاطره ما از تصویر یک خانه گره خورده است. این طرح دارای فرمی مکعبی شکل است که سقف شیب داری به آن الصاق شده است. حمام-خانه تعریف سنتی از یک استخر به همراه عرصه‌های یک حمام است که به شیوه ای مدرن طراحی شده است. ورودی اصلی توسط یک دیافراگم راست زاویه از مرکز ساختمان است که به سمت بالا گسترش پیدا کرده و حجم کلی بنا را به دو بخش تقسیم کرده است. اما اصلی‌ترین ویژگی پروژه حمام خانه مربوط به ضلع جنوبی آن است. انتهای پروژه یک استخر تعبیه شده که از یک طرف به نمای بیرونی دید دارد. نورگیر بودن یک استخر سرپوشیده از دیواره‌ها ویژگی جسورانه ای است که در پروژه مشابهی کمتر دیده شده است. سقف بنا از یک قسمت به سمت پایین قوس شده و به صورت اورچین به سطح صافی رسیده است. انتهای قوس سقف هم شاهد شفاف شدن پوسته هستیم که جهت نورگیری بیشتر تعبیه شده است. با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر و مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
|
