علی هاشمی جناب ویراستار پارسی از شما همان سپاس گزارم به خاطر سوتی بگیر اتوماتیک بودن در این وبسایت!
بله فرمایش شما صحیح بوده و بنده رو به خاطر غلط املائی ببخشایید.
دوست عزیز به قول معروف اشتباه لپی بود و به اصطلاح عربی انسان جایزالخطاست.
خلاصه عفو بفرمایید بنده رو که مثل شما در آسودگی خیال و حوصله ی فراوان فرصت چند دور بازبینی متن ارسالی رو ندارم که به تصحیح غلط هایم بپردازم و به خاطر مشغله ی زیاد و شب بیداری گاهی هوشیاری خود را هم از دست می دهم، و گذرا و با عجله متنی را تایپ و ارسال می کنم که در مواقعی هم به خاطر تایپ سریع ممکن است کلماتی هم از نظر صحت مشکل املائی پیدا کنند.
شما اعلم تر، افضل تر و دانا تر و استاد اینجانب هستید و بنده هم قصد جسارت یا نزاع با شما ندارم، لذا از خرده فرمایش های بنده خرده مگیرید.
در ضمن بنده هم عقده ی مشارکت نداشته و دانسته های از منظر شما غلط را مطرح نمودم.
چشم برایتان منبع هم ذکر می کنم.

علی هاشمی ممنونم

علی هاشمی ممنون خانم مهندس، جالب بود.

علی هاشمی ممنون جناب مهندس

علی هاشمی ممنمون آقای مهندس،
واقعا زاینده رود هم با چهره ی خشک و بی آب، بسیار باعث تأسف است.
بیایید درست مصرف کنیم.

علی هاشمی آقای مهندس فیلا و جناب مهندس افتخاری، از شما دوستان گرامی بسیار ممنون و سپاس گذارم.

علی هاشمی دوست عزیز، ویراستار پارسی عزیز خود دانسته مخصوصا رو مخصوصن و اشتباها رو اشتباهن نوشتم.
همان طور که عرض کردم؛ در رابطه با نگارش کلمات «ال» یا «ی» یا «تنوین دار» طبق ادبیات نگارشی فارسی نه عربی، به تر آن است که به طور مثال: خاصه به جای مخصوصاً یا خصوصاً یا مخصوصن نوشته شود و «ال» نیز حذف گردد؛ دارالملک - دار ملک و حتی می توان حتی رو حتا نوشت.
پس به خانم نعمتی هم زیاد سخت نگیرید.
مگر این که شما علاقه ی زیادی به عرب ها داشته باشید، تنوین ویژه ی کلمه های عربی است، بنابراین کاربرد آن با واژه های فارسی درست نیست.
کاربرد تنوین که ابزار ساختن قید در زبان عربی است برای واژه های عربی جایز است، مانند: اتفاقا، تصادفا، اجبارا، ولی واژه های ناگزیر و ناچار و مانند آن ها که فارسی است هرگز تنوین بر نمی دارد و نباید آن ها را چون این به کار برد:
گزارشا به عرض می رسانم ( به جای بدین وسیله گزارش می کنم که )،
ناچارا رفتم ( به جای به ناچار، یا ناگزیر رفتم ).
اکنون کار به جایی رسیده است که بسیاری تنوین را حتا برای واژه های لاتین نیز به کار می گیرند و مثلن می گویند: تلفونا به او خبر دادم، یعنی به وسیله ی تلفن، یا تلفنی او را آگاه کردم.
تلگرافا به او اطلاع دادم، یعنی با تلگراف یا تلگرافی او را آگاه کردم.
در این جا لازم به گفتن است که دیرزمانی است که نوشتن تنوین به صورت ا در خط فارسی به کناری نهاده شده و آن را به صورت ن می نویسند. مثلن : اتفاقن، تصادفن یا اجبارن ...

علی هاشمی در رابطه با شهدا هر چیز که بگوییم باز هم کم است، به راستی شهدای ما به چه خاطر جان شیرین خود بر کف نهادند و در جبهه های حق علیه باطل، بر علیه رژیم غاصب، فاسد و ظالم عراق و حزب بعث صدام حسین به نبرد تا پای جان ایستادگی کردند.
شهدا: ما که رفتیم؛ شما چه گونه عمل کردید؟!
آقای مهندس جویا، ممنون از روزنوشت شما و آقای مستأجران عزیز، ممنون از کامنت های زیبای شما.
در رابطه با شهدا پیشنهاد می کنم آهنگ زیبای هم سنگر از فرزاد فتّاحی (Farzad Fattahi_Hamsangar)
رو از آدرس زیر دانلود کرده و گوش کنید.


http://night-music.in/farsi/1300-Farzad-Fattahi---Hamsangar.html?newsid=1300&seourl=Farzad-Fattahi---Hamsangar&seocat=farsi

علی هاشمی پس نتیجه میگیریم که طبق گفته های جناب مهندس مهیاری و مهندس فیلا و دستور زبان فارسی، در زبان فارسی مصدر "باشیدن" اصلن وجود ندارد و این فعل غلط، اغلب به جای فعل های "است" و "هست" به کار می رود.
در ضمن در رابطه با نگارش کلمات «ال» یا «ی» یا «تنوین دار» طبق ادبیات نگارشی فارسی نه عربی، به تر آن است که به طور مثال: خاصه به جای مخصوصاً یا خصوصاً یا مخصوصن نوشته شود و «ال» نیز حذف گردد؛ دارالملک - دار ملک و حتی می توان حتی رو حتا نوشت.
پس به خانم نعمتی هم زیاد سخت نگیرید.
بیایید فارسی را پاس بداریم .....

علی هاشمی ضمن عرض سلام خدمت همکاران گرامی مخصوصن دوستان و استادان: ویراستار پارسی و آقای مهندس فیلا؛ تا به حال زیاد شنیده ایم که خیلی ها از فعل «می باشد» به کرات استفاده می کنند که تقریبا از روی عادت باب شده و بکارگیری این کلمه رو به معنای وزین تر شدن نوشتار یا کلامشون می دانند؛ اما همه می دانیم که این فعل به لحاظ دستور زبان فارسی اشتباه بوده و به عنوان یک «غلط مصطلح» از آن یاد می شود.

نمونه هایی از این دست در گفتارها و نوشتار های فارسی بسیارند: از جمله «می گردد»، یا «نماییدن»، یا «ببخشید» (که درست آن «ببخشایید» است).

از این رو در رابطه با فعل «باشیدن» باید عرض کنم که بعضی‏ از دستورنویسان منجمله سرسلسله آنان شادروان «همایون فرخ» را عقیده براینست که در قدیم مصدری بنام‏ "باشیدن‏" وجود داشته است که با فعل بودن مخلوط شده، و صورت امروزی فعل بودن را (که به‏ عقیده‏ی ایشان مخلوطی از فعل بودن و باشیدن است) درست کرده است که این عقیده خطاست‏.

در رابطه با فعل است هم جای صحبت بسیار است؛ که کاربرد فعل است یا هست در جملات متفاوت است.


*****

در رابطه با کامنت همکار گرامی، آقای مهندس افتخاری،
ضمن عرض تبریک به شما بابت حس شوخ طبعی تان، باید عرض کنم که گفته های بنده به منوال خاطرات نبود و بر اساس دانسته هایم بود؛ لذا بنده این مورد را اشتباهن متذکر شدم و فرمایش شما متین و صحیح است، هری پاتر کارتون نبوده و در باب کتاب و فیلم منتشر شده و از قدمت زیادی برخوردار نیست اما برای کسانی که به داستان ها و فیلم های تخیلی علاقه مند هستند، نام آشناست؛ شما هم به جای هری پاتر؛ پینوکیو رو مدّ نظر قرار بدهید.

با آرزوی سلامتی و شادمانی برای همه ی دوستان مخصوصن جناب مهندس مهیاری بزرگوار با روزنوشت جذاب نوستالژی های کودکانه که بنده رو به یاد خاطراتم با کارتون پروفسور بالتازار ، علی کوچولو، سریال اوشین ... و جدول پخش برنامه های سیما در دهه ی 60 انداخت.

در آخر؛ اینجانب به عنوان عضو تازه وارد در این سایت امیدوارم که این حقیر و فقیر در معلومات نسبت به سایر بزرگواران رو در جمع خودتان پذیرا باشید.