عنوان مقاله: بررسی چالش‌های مدیریت بحران در زمین‌لرزه‌ی سال ۱۳۴۱ بویین‌زهرا
نویسندگان: کامبد امینی حسینی، محمد ساسانی انتشاریافته در: «پژوهش‌نامه‌ی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله»، سال پانزدهم، شماره‌ی ۲ (پیاپی ۵۶)، تابستان ۱۳۹۱. چکیده : مقارن ساعت ۲۲:۵۵ دقیقـه دهم شهریـور ۱۳۴۱ زلزله بسیار شدیدی (۲/۷Ms=)، بخش وسیعی از ایران را لرزاند. مرکز اصلی این زلزله در بوئین زهرا قرار داشت که منجر به ویرانی کامل شهر بوئین زهرا و تمام روستاهای اطرافش شامل دانسفهـان، تاکستان، تـوفک، رودک، سگـزآباد، رستم آباد، آغچه مزار و ایپک گردید. زلزله با شدت بالایی در تهران و مناطق شمالی کشور احساس شد و منجر به وحشت ساکنان آن مناطق نیز گردید. در این مقاله، ضمن ارائه مشخصات کلی و اثرات این زلزله، اقدامات انجام شده در حوزه مدیریت بحـران در مقطع زمانی مذکور، مورد بررسی قرار می گیرد. با توجه به اینکه در زمان رخداد این زلزله، عملیات واکنش اضطراری و امداد و نجات به عنوان مهمترین مرحله مدیریت خطرپذیری و بحـران مطرح بوده است، لذا در ایـن مقاله توضیحات مفصل تری در این خصوص ارائه خواهد شد. همچنین اثرات ایـن زلزله در کاهش خطرپذیـری بررسی شده و نتایج حـاصله در مقایسه با رخدادهای پس از آن ارزیابی می گردد. نتایج این ارزیابی ها نشان می دهد که در برخی جنبه های مدیریت خطرپذیری و بحران علیرغم گذشت حـدود نیم قرن از زمان وقوع زلزله بوئین زهرا، هنوز نقاط ضعف مشاهده شده در این رویداد لرزه ای، به صورت جامع و مناسب برطرف نشده است. کلیدواژگان : زلزله، بویین‌زهرا، مدیریت بحران، کاهش خطرپذیری.
|
