با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
نام مقاله: هویت مکانمند و بی‌هویتی در فضای شهری: مطالعه‌ی موردیِ دو مجتمع مسکونی در شهر تهران پدیدآورندگان: ناصر فکوهی ، مریم حسین یزدی انتشاریافته در : نشریه‌ی «پژوهش‌های انسان‌شناسی ایران» (دوره‌ی ۳، شماره‌ی ۲، پاییز و زمستان ۱۳۹۲) شمار صفحه‌ها : ۱۸ فرمت : PDF اندازه‌ی فایل : ۸۴۰ کیلوبایت چکیده : انسانها در زندگی روزمره با هویتسازی، خود را از دیگران متمایز می‌سازند و میان خود و دیگری تمییز قائل می‌شوند. مکان نیز با حضور انسان و فعالیت‌های وی هویت پیدا می‌کند. تعلق‌خاطر و حس مثبت داشتن به مکان و انباشتِ تجربه‌ها و خاطره‌های مبتنی بر مکان، نشانه‌ای از هویت مکان است. در این مقاله تلاش شده است تا با مطالعه‌ی تطبیقی میان دو مجتمع مسکونی واقع در مناطق ۱۵ و ۱ تهران و با در پیش گرفتن رویکردی کیفی، از راه گفت‌وشنود و مشاهده و با نمونه‌گیری هدفمند و شبکه‌ای، به بررسی این مسأله پرداخته شود که سکونت در مجتمع‌های مسکونی چه تأثیری در هویت مکانی و بی‌هویتی افراد دارد و شکل‌گیری و کیفیت هویت مکانی در این دو مجتمع چه‌گونه است. در بحث نظری با بهره‌گیری از انگاره‌های «ایموس راپاپورت» و «کوین لینچ»، هویت مکانی تحلیل می‌شود. یافته‌ها نشان می‌دهند که ارتباط مستمر با فضا و گذراندن مدت‌زمان طولانی در خانه، رابطه‌ی مستقیمی با تعلق‌خاطر و حس مثبت به مکان دارد؛ چرا که انباشت تجربه‌ها و خاطره‌های روزمره در ارتباط با مکان شکل می‌گیرند؛ به سخن دیگر، هویت مکانی زمانی بازنمود می‌یابد که استفاده‌ی مستمر از فضا در عادت‌های روزمره‌ی افراد تثبیت شده باشد. کلیدواژه‌ها : حس تعلق، خاطره‌ی مکانی، دلبستگی مکانی، هویت، هویت مکانی، ایموس راپاپورت، کوین لینچ.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
