■ بناهای خاکی معاصر

سومیتا سینها
ترجمه: هانیه مروارید فروش
مجله رایانه معماری ساختمان
چکیده:

خاک یکی از با صرفه ترین موار ساختمانی موجود در جهان می باشد . تقریباً 33% از جمعیت جهان (اکثراً در کشورهای در حال توسعه) بسته به میزان در دسترس بودن خاک و قابلیت استفاده از آن ، در خانه های گلی زندگی می کنند .
محدودیت های فیزیکی مواد ساختمانی ، اقلیم منطقه، محیط و فرهنگ ، در متمایز ساختن سنت های بومی معماری نقش تعیین کننده ای دارند .با توجه به این امر ، خاک به عنوان ماده ساختمانی در سنت های ملل مختلف به سه روش عمده استفاده شده است .
اولین مورد ، استفاده از آن تهیۀ مصالح ساختمانی مثل آجر و بلوک های سیمانی است که این روش در آنجلیای غربی انگلستان زیاد به چشم می خورد.
روش دوم شامل پاشیدن خاک به داخل قالب و به هم فشردن آن است تا به دیواره های یکپارچۀ قوی تبدیل شود .
عملیات پرس در مراحل مختلف معروف به Lift اجرا می شود .
روش سوم استفاده از خاک در ترکیب با مواد دیگر مثل ترکه های چوبی و اندودهای متفاوت است .
مشکلات اصلی سازه های خاکی چگونگی حفاظت آنها در برابر نفوذ آب ، دوام و بقای آن و همچنین قوانین سخت آیین نامه های ساختمانی هستند که خواستار کنترل کیفیت در ساخت و تولید و نیز در کارایی می باشد .
نظر به این که ساختمان های خاکی با روش اجرای سنتی امکان ایجاد گشودگی های بزرگ و همچنین دیوارهای مستقیم و بلند وجود ندارد و با توجه به این که امروزه پلان آزاد و ساختمان های مرتفع مورد توجه همگان قرار دارند ، خاک و گل کاربرد خود را در پروژه های معماری معاصر از دست داده اند .
معماری خاکی با روش اجرای سنتی دارای لبه های نرم و دیواره های ضخیم است و در تقابل با گرایش های معماری معاصر قرار می گیرد که به دنبال فضای بیشتر و تودۀ کمتری است