معماری ایرانی همیشه بر زیبایی تأکید داشته است و ایرانیان تلاش کرده‌اند در ابعاد ساختمان‌ها، تناسب‌هایی را به کار گیرند که بازتاب رابطه‌های کیهانی و نسبت زرین باشند.
نام مقاله : هندسه‌ی مقدس در طبیعت و معماری ایرانی پدیدآورنده : مهرداد حجازی چکیده : در شکل‌های گوناگونِ موجود در طبیعت، نسبت‌های معینی را می‌توان دید. این نسبت‌های هندسی، تابع اصول انتزاعی و فراطبیعی با اعتقاد بر مقدس بودنِ موضوع‌شان و دارای زبانی نمادین با ویژگی‌های روحانی دانسته شده‌اند؛ از این رو، آن‌ها را «هندسه‌ی مقدس» نامیده‌اند. تقدس هندسه بخشی از یک دیدگاه کلی‌تر است که تمدن بشری در دوران باستان را دارای یک منشاء روحانی و عبادی می‌دانسته است. بنابراین، تاریخ هندسه‌ی مقدس به چندین سده‌ی پیش بازمی‌گردد. در جهان سنتی، هندسه از سه دانش دیگر دانش‌های چهارگانه‌ی فیثاغورسی، یعنی حساب، موسیقی و نجوم، تفکیک‌ناپذیر بود. معماری که با هندسه پیوندی نزدیک دارد، آفریننده‌ی جایگاه‌های مقدس در طول هزاره‌ها بوده است و انسان کوشیده است با بهره‌گیری از آن، نوعی تجلی آسمانی را برای خود فراهم آورد. معماری ایرانی همیشه بر زیبایی تأکید داشته است و ایرانیان تلاش کرده‌اند در ابعاد ساختمان‌ها، تناسب‌هایی را به کار گیرند که بازتاب رابطه‌های کیهانی و نسبت زرین باشند. در این نوشتار کوشش شده است تا این روابط در پدیده‌های طبیعی و بناها معرفی و تحلیل شوند. کلیدواژه‌ها : معماری ایرانی ، طبیعت ، زیبایی‌شناسی ، هندسه ، نسبت زرین.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
