نوروز فقط جشن آغاز سال نو نیست. بلکه با بزرگداشت جشن نوروز، ما سه مرحله‌ی بزرگ از تاریخ فرهنگی و باستانی ایران را نیز جشن می‌گیریم: نخست، تاریخ کهن ایران که شاهد جشن‌ها و شادی‌های گوناگون بوده؛ دوم، جشن تداوم آیین‌ها و سنت‌های باستانی و حیات فرهنگی ایران که توانسته تا امروز ادامه یابد؛ و سوم، شادمانی امیدوارکننده‌ای به سال‌های پیش رو و امید به آینده‌ای بهتر. هویت ملّی تجربیات و خاطرات مشترک تاریخی و تحولات اجتماعی است که مردم یک کشور سوای قومیت و مذهب و زبان از سر گذرانده‌اند. برای مثال، در مورد ایران برخی از عوامل مهم هویت‌ساز از آغاز تاریخمان عبارت بوده‌اند از: ظهور زردشت از فلات ایران؛ امپراتوری‌های هخامنشی و ساسانی که دو قدرت بزرگ جهان در دوران خود بودند؛ یورش‌های اسکندر مقدونی و عرب‌ها به ایران، که آن دو امپراتوری را نابود ساختند؛ آمدن اسلام به ایران و پیامدهای آن؛ ظهور فردوسی و رستاخیز زبان فارسی در خراسان بزرگ؛ شیوع مذهب شیعه در ایران توسط شاهان صفوی؛ نهضت مشروطیت ایران؛ و سرانجام، انقلاب اسلامی. این‌ها و امثال آن را در مجموع می‌توان تجربیات مشترک تاریخی دانست که نسل‌های کهن و نیاکان ما، و برخی را خود ما، شاهدش بوده‌ایم. ■ بخش‌هایی از مقاله‌ی «نوروز، هویت ملی و دینی ایرانیان»، نوشته‌ی فریدون وهمن، استاد دانشگاه کپنهاگ در رشته‌ی زبان‌ها و ادیان کهن.  ■ با کلیک بر روی تصویر زیر، نماهنگ یا ویدئوکلیپی از ترانه‌ی «ایران، ایران» زنده‌یاد استاد محمد نوری، با آهنگی ساخته‌ی استاد محمد سریر، به مدت ۳ دقیقه و ۴۳ ثانیه برای شما گشوده خواهد شد.  |
