حسن شیخ دوستان عزیز
مشخص نبودن معیارها قضاوت در مورد نظرات و مبهم بودن خط قرمزها موجب شده این شائبه پیش بیاید که با نظرات سلیقه ای برخورد می شود. این که فکر کنیم در فضای ناسالم و شبهه انگیز حتی بیان اینکه روز روشن است و شب تیره گاهی به مذاق برخی خوش نمی‌آید... منجر به خودسانسوری و پرهیز از نقد سازنده می شود.
به نظر من، وب سایت نیازمند معیارهایی برای نقد است.

حسن شیخ امروز از سوی ریس نوسازی اعلام شد « استفاده از مشارکت های مردمی یکی از راه های مناسب برای احیا و بازسازی بافت های فرسوده است.»
از آنجا که واژه مشارکت مردمی، چند پهلو و گاها دارای معانی متضاد است، به تنهایی مشخص نمی کند که گوینده در مورد چه چیز صحبت می کند (البته خوراک رسانه ای خوبی فراهم می کند چون لفظ مشارکت حمل بر مردمی بودن و مردم دوست بودن می شود). برای نقد چنین گفته ای می بایست به عملکرد سازمان نگاه کرد.
عملکرد سازمان نشان میدهد مشارکت تعریف سازمان از مشارکت عبارت است از مرال زیر:
1- خرید ملک و بیرون کردن صاحب اصلی
2- فروش سهام یا پیدا کردن سرمایه گذار
3- تخریب و از نوساختن
در حالی که در معنای اصیل مشارکت به صاحب بنا اجازه سخن داده شود تا خواسته های خو را بیان کند. صاحب بنا فردی غریبه نیست بلکه این سازمان است که می خواهد در محیط مداخله کند پس خرید ملک (که بعضا با توسل به زور صورت می پذیرد) بدون در نظر گرفتن حق سهیم شدن در سود حاصله پایمال کردن حقوق ساکنان بافت های فرسوده است.
مدیر سایت: آنچه نوشته شده گزافه گویی یا توهین نیست بلکه آن در گفته و عمل سازمان مشاهده و مورد تایید گرفته. لطفا نوشته مرا رد نکنید.

حسن شیخ خانم مهندس بهشتی پیشنهاد پخته و وزین شما قابل ستایش است.
خوشبختانه وب سایت با اقبال و همکاری دوستان و مدیریت محترم به محیط رسمی و در عین حال دوستانه تبدیل گردیده. مطالب مطرح شده طیف وسیعی از موضوعات را در برمی گیرند که چنین تنوعی مطالب می تواند پاسخگوی ذهن پرجنب و جوش مهندسان باشد. البته مطالب تخصصی نتوانسته به عمق بروند و با آنها موشکافانه برخورد نمی شود که اولی به ضعف مسئول تهیه خبر و دومی آرامش خاطر خوانندگان بر می گردد.
مورد مثبت دیگر آن دسته روزنوشت هایی ست که چنان خلاقانه به نقد می پردازند که هر مخاطبی را برای بیان نظر تحریک می کند. برای نمونه به روزنوشت های مهندس رابین صریق پور نگاه کنید. پاسخ هایی که بر روزنوشت های ایشان می شود خود حکایتی دگر دارند. متاسفانه تعداد این روزنوشت های تحلیلی کم و کم تر شده.
قبلا جناب مهندس نجفی الموسوی مقایسه ای را میان سازمان نظام مهندسی اصفهان و قزوین انجام دادند. قطعا بیان تجربیات، مزیت ها و معایب صنعت ساختمان از منظر هر شخص صرف نظر از جایگاه و موقعیت، راهی برای شکوفایی است. هرکس می تواند از شهر خود تجربه ای را بازگو نماید. فعلا این قسمت چندان اعتبار نیافته است.
هرچند گروه به وظیفه اصلی خود که همان انتشار اخبار و نظرات است، می پردازد در مواردی با اقبال مهندسان مواجه نمی شود. افراد در حالی که حرف هایی برای گفتن دارند، در صحنه سکوت می کنند.
و در نهایت اینکه، تعداد شهرسازان خیلی کم است!

حسن شیخ عالی بود

حسن شیخ مقالات کمی در بخش شهرسازی منتظر میشه که بذل توجه خانم چهارسوقی قابل تقدیر هست.
در راستای صحبت جناب آقای ولیزاده لادی باید گفت منبع موجب میشه خواننده راحت تر به متن اعتماد کنه. منبع به خواننده میگه که اطلاعات و داده های مقاله از کجا جمع شده و متناسب با کدام زمینه هست. همچنین پیگیری متن امکان پذیر میشه. پس حتی اگر کپی پیست هست، لطفا منبع را ذکر کنید.

حسن شیخ خیلی عالی بود

حسن شیخ آقای مهیاری تبریک می گم شیرین کام باشید!

حسن شیخ من می نویسم: قبلا از مرگم کلیه ام را به خانم دکتر معمار پیوند بزنید. (امیدوارم گروه خونی جور باشه)

حسن شیخ مهندس فیلای عزیز هرچند این متن تاریخ گذشته است اما محتوای متن صحبت از یک دوره دارد، چه نمادی در خور شان شهر برای یک دوره است؟
دوره صفوی برای نماد خود مجموعه نقش جهان را برگزید، قاجارها شمس العماره، پهلوی برج آزادی و دوره ما نماد پایتخت برج میلاد می شود. این درست که در حال حاضر یک بنا را می سازند و سپس برایش هویت تراشی می کنند، ما این میانه چه نظری و چه نقشی داریم؟ متن حاضر به تفسیر همین سوال می پردازد.

حسن شیخ مطابق با متن از دو منظر برج میلاد قابل نقد و بررسی است: 1- کارکرد و دیگری نماد بودن برای شهر تهران.
1- به نظر من در شهری مثل تهران که در دامنه کوه های عریض و سربه فلک کشیده است، پیدا کردن موقعیت مناسب برای تاسیسات رادیویی در کوه نباید چندان دشوار به نظر برسد.
2- یک برج با این شکل چه زیبایی ظرافت یا معنایی در خود دارد که بخواهد نماد شهر تهران باشد؟ نماد تکنولوژی، قدرت مهندسی. نمادهای دیگر تهران حرف های بیشتری برای گفتن دارند مثلا برج آزادی یا موزه هنرهای معاصر.