حسن ابراهیمی سلام ، وقت همگی بخیر و خوشی

میگم اگر سایت رو به همکلاسی هام معرفی میکردم و ازشون میخواستم که در رای گیری شرکت کنند حتما تا حالا کلی رای گرفته بودما :)

معترفم ، معترفم به اینکه دوره قبل از روی کنجکاوی خواستم ببینم می توانم به خودم رای بدهم ، دیدم بله پذیرفته شد و بعد پشیمان شدم که چرا به خودم رای دادم و تا الان هر وقت فکرش را میکنم عذاب وجدان به سراغم می آید ، لذا رسما از جمع دوستان بابت آن یک رای حلالیت میخواهم و قول داده ام که دیگر هیچ وقت به خودم رای ندهم .

من هم با برگزاری انتخاباتی سالم موافقم و دوست دارم راههای احتمالی بروز رخ دادهای ناگوار شناسایی و مسدود شوند ، به همین خاطر درباره فعالیت و نحوه ی مشارکتم در سایت بطور صادقانه به عرض میرسانم ،‌ دوره قبل وقتی که در دسترس بودم به لطف دوستان تعدادی رای گرفتم ، اما در این دوره تا حالا فقط 4 رای گرفتم.
از 4 رای خود در این دوره ناراحت نیستم و خیلی هم خوشحالم ، چون از یک طرف معلوم میشود رای های دوره قبلم سفارشی نبودند و از طرف دیگر نیز رای ها به دست صاحبان اصلی خود که فعالیت و مشارکت بالایی داشتند خواهند رسید .
همچنین به عرض میرسانم تصویری از لوح تقدیر خود در دوره قبل را با لینک دهی مستقیم به سایت iiiwe در وبلاگم گذاشتم ، در طول این یکسال بازدید کنندگان زیادی این تصویر را دیده اند و بلکه کسانی هم از این طریق در iiiwe ثبت نام کرده باشند ، اما می بینم خوشبختانه این رویداد نیز هیچگونه تاثیری در جذب طرفدار و دریافت رای بیشتر برایم به همراه نداشته است.

دلیل توقف مشارکتم برای مدت طولانی که به دوگونه ی عمدی و سهوی بوده ، این بود که در کسب امتیاز از دوستان سبقت نگیرم و امکان فعالیت بیشتر دوستانی که تا بحال فعالیت های مفیدی داشتند و به مرحله دریافت لوح تقدیر نائل نشده اند را از طرف خودم به وجود بیاورم تا همگی بتوانیم در مراحل متوالی رای گیری ها به صورت گردشی عضو برتر بشویم و همگی از این حس و حال معنوی و به یادماندنی بهره مند شویم ، iiiwe برای همه ی ماست و اگر بر این باور باشم که هر دفعه من باید با صندوقچه امتیازاتی که پس انداز میکنم انتخاب بشوم دور از انصاف می اندیشم ، چرا که در صحنه های رفاقتی نباید رقابتی رفتار کنم و در روزنوشت هایی که نظرات رفاقتی داشتم باید مقید و پایبند به همان نظرات خود باشم و جز به همراهی و همدلی عمل نکنم.

البته من هم از برنده شدن بدم نمی آید و اگر رای بیاورم باعث خوشحالی نیز خواهد بود ، اما به چه قیمتی ، به قیمت نادیده گرفتن زحمات دیگر دوستانم ، تمام احساس خوشایندی که در این همایش نصیبم خواهد شد را به شکل تصنعی برای خود فراهم سازم هیچ گونه بار معنوی و ارزش والایی را برایم در پی نخواهد داشت.

( فقط برای چند لحظه خودتونو اونجا ببینید!! ) بله این نام و عنوان روزنوشتی است که جناب آقای مهندس فریبرز اعلمیان آن را به تاریخ (شنبه 10 دی 1390) برای سایت ارسال داشتند و یاد و خاطره آن را هرگز فراموش نمیکنم ، شرح حالی است مختصر از یک رقابتی که به رفاقت انجامید ، متن روزنوشت در لینک زیر می باشد:
http://faal.iiiwe.com/just_for_moment_time_see

هم کلامی با شما خوبان و فرهیختگان و نخبگان را سعادتی افتخارآمیز برای خود میدانم و با شما بودن نیکوترین هدیه ای است که در این مدت آشنایی نصیبم شده است ، از زحمات یکایک شما کمال قدردانی و تشکر را دارم. حق یارتان

حسن ابراهیمی ما که تمام عمرمون صندلی رو خالی دیدیم کارمون به ناراحت شدن از کسی نمیرسه :)

حسن ابراهیمی با تشکر ، موفق باشید

حسن ابراهیمی ممنونم

حسن ابراهیمی خبرشو شنیدیم از رادیو و ناراحت شدیم ،‌ گروه نجات در محل حضور داشتند و همه رو نجات دادند ، آخه خانم ها چرا عجله کردند و از پنجره پرت شدند پایین !!!

حسن ابراهیمی خیلی عالی بود ، متشکرم

حسن ابراهیمی متشکرم

حسن ابراهیمی متشکرم

حسن ابراهیمی متشکرم

حسن ابراهیمی ممنونم آقای مهندس بناپور گرامی