با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
نام مقاله: جایگاه عقل در مفهوم پایداری شهر؛ نگاهی دیگر به مبانی نظری معماری و شهرسازی اسلامی پدیدآورنده: محمد علی‌آبادی انتشاریافته در: دوفصل‌نامه‌ی «مطالعات معماری ایران» (شماره‌ی ۱، بهار و تابستان ۱۳۹۱) شمار صفحه‌ها : ۱۳ فرمت: PDF اندازه‌ی فایل: ۱۸۰ کیلوبایت چکیده : بر پایه‌ی اصول و مبانی شناخت در اندیشه‌ی اسلامی، زاویه‌ای که از آن هر چیزی و از آن جمله مبانی معماری و شهرسازی اسلامی مطالعه، تعریف و تحلیل می‌شود، زاویه‌ی عقل و خرد و حکمت است. هنرمند، معمار و یا شهرساز مسلمان، از راه دل (از دریچه‌ی عقل و حکمت الهی)، ملکوت (یعنی جنبه‌ی باطنی و عقلانی)، هستی و موضوع‌های جاری در آن (از جمله حقیقت باطنی شهر) را مورد مطالعه قرار می‌دهد؛ و به دانشی شفاف، حقیقی و مطابق با واقع دست می‌یابد. بر پایه‌ی این بینش، شفافیت، خوانایی، پایداری و استحکام ساختار نظری و عملی هر چیزی، در پایداری و استحکام ذاتی عقل‌مایه‌ی به‌کارگرفته‌شده در آن است. تردیدآلود بودن و مشکوک بودن، ابهام و تزلزل‌پذیری در هر نظامی (ازجمله نظام سازمانی یک شهر)، پیامد مستقیم نادانی و جهل (یعنی عقل‌محور نبودن یا دخالت نداشتن عقل و خرد در آن) است. بهره‌مندی معمار و معماری (و یا شهرساز و شهرسازی) از اندیشه‌ای خردمند و برهانی (و به عبارتی: دارای استدلال‌های منطقی)، آن‌ها را از انواع شک‌ها و تردیدهای ممکن می‌رهاند؛ و گونه‌ای استحکام و استقلال و پایداریِ حقیقی و اصیل و تزلزل‌ناپذیر در مفهوم، ساختار انسانی و حتا کالبدی شهر پدید می‌آورد. سرشتِ عقل، «یکتایی» است؛ و میوه‌ی آن، وحدت و یگانگی است، و هرگز کثرت و تضاد و تزاحم در آن راه ندارد. کلیدواژه‌ها : شهر، پایداری، هنر و معماری، انسان، عقل و خرد و حکمت.
|
