■ عنوان مقاله: تبیین معیارهای طراحی زیست‌محیطی محلات
■ نویسندگان: افسانه کیوانفر، نفیسه آخوندمکه‌یی، سیمین‌دخت شمسی، نسیم کرد زنگنه، طناز عابدی ■ ارائه‌شده در: هشتمین کنفرانس بین‌المللی توسعه‌ی پایدار، عمران و بازآفرینی شهری (۱۳۹۷). ■ چکیده : کیفیت محیط زیست را می توان کیفیت زندگی تلقی نمود و از عوامل مهم توسعه پایدار آن را به شمار آورد. در این راستا حکومت های محلی تاثیر بسیاری بر چگونگی توسعه روابط محیط زیست شهری دارند. یکی از راهبردهای طراحی شهری پایدار، تاکید بر فضاهای بازشهری است. سلامتی و ایمنی ساکنین محلات، ارتباط نزدیکی با سلامتی و ایمنی محیط آ نها دارد که از طریق همگرایی و چینش هم افزای نیروی انسانی، امکانات و تجهیزات، به دست می آید. سنجش مطلوبیت محلات مسکونی برای شناخت الگوی زندگی شهری بسیار با اهمیت می باشد. به طوری که امروزه ارتقای کیفیت محیط سکونت، به عنوان یکی از اهداف اساسی سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری بدل شده است. مهم ترین مسیله ای که در محلات مختلف شهر تمایز بسیار زیاد در بین محلات از نظر مطلوبیت محیطی - اجتماعی می باشد، به طوری که برخی از محلات با استقبال و پذیرش همه مردم، به خصوص طبقات اجتماعی و اقتصادی بالا مواجهند و برخی دیگر از محلات به ناچار سکونتگاه قشرهای فقیر اقتصادی و اجتماعی می باشند؛ بدین جهت با توجه به شناخت و دید وسیع مدیران شهری در شناسایی محیط های مسکونی شهر ، محاسن و معایب هر یک از این محیط ها، معرفی شده اند. ■ کلیدواژه‌ها : اکولوژی، محله‌ی سبز، محله‌ی پایدار، بافت محلی، توسعه‌ی پایدار.
|
