عنوان مقاله: سیاست‌های طراحی ورودی شهر ایرانی متأثر از ورودی مسکن‌های قدیمی
نویسندگان: محمدرضا نقصان محمدی، پریسا ریسمان‌باف انتشاریافته در: فصلنامه‌ی «مطالعات شهر ایرانی»، سال پنجم، شماره‌ی ۱۹، بهار ۱۳۹۴. چکیده : ورود به هر مجموعه فضایی، زمانی به درستی انجام می شود که واردشونده بتواند پیش از ورود، دریافتی سریع از ویژگیهای کلی فضا، آداب و رسوم و سایر ویژگی های فضا را کشف کند. در این میان ورودی شهر و ورودی خانه ملموس ترین فضاهایی هستند که عمل ورود و خروج در آنها رخ می دهد. با تمهید ورودی برای هر فضا (خواه شهر و خواه بنا)آن فضا برای ساکنانش هویت می یابد و میتواند به عنوان بستری برای تجربه مطبوع انسانی عمل کند. ورودی شهر چون اولین نقطه مواجهه واردشونده با شهر است و نخستین تصویر ذهنی و پیش داوری های وی بر این اساس شکل می گیرد، اهمیت زیادی دارد. متاسفانه امروزه فضای ورودی بسیاری از شهرهای کشور با افت شدید کیفیت کالبدی و کارکردی مواجه هستند و به جای آنکه ویترینی برای نمایش هویت شهر باشند، سبب آسیب جدی به سیما و هویت شهرها شدهاند. مقایسه ویژگیهای ورودی بنا و شهر در گذشته نمایانگر وجوه تشابه میان آنهاست. به نظر میرسد همان اهدافی که موجب شده تا فضای ورودی بنا شکل گیرد و تکامل یابد، در شکلگیری فضای ورودی شهر نیز نقش داشته است. در این پژوهش که از نوع بنیادی و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است، سعی شده با بررسی ورودی شهر ایرانی و ورودی مساکن قدیمی و مقایسه آنها، به سیاست هایی برای طراحی و بازطراحی این فضای فراموش شده دست یافت. هدف پژوهش استخراج سیاست هایی است که به طراحان کمک کند تا به جای تقلید ناآگاهانه از کالبد و شکل ظاهری دروازه، تعریفی درست از نقش ورودی در سازمان فضایی شهر داشته باشند و فضایی در خور شهر امروز و شهر ایرانی ایجاد کنند. در نهایت، تمام این سیاست ها در جهت معکوس نمودن فرایند افت شهری و رونق چند بعدی این بخش از شهر در غالب جداولی جمع بندی و ارائه شده اند تا منجر به ایجاد فضایی در خور شهر امروز و شهر ایرانی شوند. کلیدواژگان : ورودی شهر، ورودی مساکن قدیمی، شهر امروز، فضای شهری.
|
