■ عنوان مقاله: بررسی تطبیقی پراکنده‌رویی در سه شهر میانی ایران (نمونه‌ی موردی: شهرهای اردبیل، سنندج، کاشان)
■ نویسندگان: قادر احمدی، محمدمهدی عزیزی، اسفندیار زبردست ■ انتشاریافته در: نشریه‌ی علمی ـ پژوهشی «نامه‌ی معماری و شهرسازی»، دوره‌ی ۳، شماره‌ی ۵، زمستان ۱۳۸۹. ■ چکیده : قرن بیستم در دستور کار حکومت‌های بسیاری از کشورها قرار گرفته است. چنین الگویی موجب شکل‌گیری نوعی از گسترش می‌شود که به دلیل عدم اختلاط کاربری‌ها، فقدان مرکزیت و ضعف و ناکارآمدی در دسترسی، از یک سو به اتلاف منابع و انرژی دامن می‌زند (مانند زمین برای ساخت‌وساز، و انرژی برای حمل‌ونقل بین نقاط)؛ و از سوی دیگر آلاینده‌های مختلف محیطی تولید می‌کند. به نظر می‌رسد مفهومِ پراکنده‌رویی، با تعاریف اغلب متکی بر منابع کشورهای غربی، در ایران در قالب الگوهای متفاوتی ظاهر بشود. هدف این مقاله اندازه‌گیری و تعریف مشخصه‌های پراکنده‌رویی شهری در سه شهر میانی اردبیل و کاشان و سنندج، براساس چارچوب نظری مرجح در شرایط ایران است. در این مطالعه از داده‌های تحت سیستم اطلاعات جغرافیایی، روش تحلیل عاملی و SPSS استفاده شده است. به نظر می‌رسد در الگوهای پراکنده‌رویی شهری در شهرهای میانی، برخلاف کشورهای توسعه‌یافته غربی که در آنها توسعه کم‌تراکم مشخصه اصلی است، فقدان مرکزیت و ضعف اختلاط کاربری عمده‌ترین مشخصه‌های تعریف این پراکنده‌رویی‌اند. ■ کلیدواژه‌ها : پراکنده‌رویی، گسترش شهری، تحلیل عاملی، اردبیل، سنندج، کاشان.
|
