با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
■ عنوان مقاله: شهر معاصر ایران: بنیادهای ساختارشناسی الگوی رانتی شهر ایرانی (مطالعه‌ی موردی: شهرکرد) ■ نویسنده: اسماعیل علی‌اکبری ■ انتشاریافته در: فصلنامه‌ی «مطالعات شهر ایرانی»، بهار ۱۳۹۴، شماره‌ی ۱۹. ■ چکیده : در دورة معاصر با ورود اقتصاد رانتی و گردش منابع رانت در ساختار اجتماعی و اقتصادی کشور، الگوی جدیدی از رشد شهری در ایران پدید آمده است. این مقاله می کوشد بر اساس موردپژوهی شهرکرد بنیادهای ساختارشناسی الگوی رانتی شهر معاصر ایران را با رویکرد تبیینی و هنجاری معرفی و تحلیل نماید. داده ها مربوط به متغیّرهای ساختار اقتصادی، اجتماعی، فضایی و منابع رانت است که به روش اسنادی برای ۱۳۳۵ تا ۱۳۹۳ تهیه و با روش علّی ـ تطبیقی پردازش شده اند. یافته ها نشان می دهد تسلّط شهرنشینی خدماتیِ برآمده از روحیة رانت جویی در درون اقتصاد چرخشی و توزیع و تخصیص رانت های فراگیر و انحصاری میان گروه های اجتماعی عمدتاً از طریق دیوان سالاری گستردة شهری که چرخة بوروکراتیک توزیع مؤثّر رانت، تولید فضای برون گرا و فرصت های شغلی و عامل پیدایی جامعة تک ساختی در الگوی شهر رانتی محسوب می شود، ماهیّت اجتماعی و اقتصادی و ساختار تکوین و تکامل شهر معاصر ایران را دگرگون کرده است. وابستگی تنگاتنگ و همه جانبة الگوی شهر رانتی به سرچشمه های برون زا، پایان پذیر و غیرزایشی اقتصاد رانتی، بنیادهای ساختاری و ماهوی شهر معاصر ایران را شکننده و ناپایدار کرده است. ■ کلیدواژه‌ها : شهر معاصر ایران، اقتصاد رانتی، منابع رانت، ساختار اجتماعی- اقتصادی، شهرکرد.
|
