با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
نام مقاله : آموزش مهندسی بتن و سیمان با رویکرد توسعه‌ی پایدار و حفظ محیط زیست پدیدآورندگان : محمد شکرچی‌زاده ، زانیار میرزایی چکیده : بتن به عنوان مصالح برگزیده‌ی قرن در صنایع مهندسی عمران دارای جایگاهی و یژه است، این ماده پس از آب، پرمصرف‌ترین مصالح مصرفی بشر به شمار می‌آید. تولید بتن از حیث محیط زیست پیامدهای پرشماری دارد، که بی‌توجهی به جوانب آن می‌تواند گرفتاری‌های فراوانی پدید آورد. در سال‌های اخیر برای تولید بتن راهکارهایی ارائه شده که سازگاری مناسبی با محیط زیست و مبانی توسعه‌ی پایدار داشته باشد و درکشورهای صنعتی با تحول اساسی که در ارتقای سطح تکنولوژی بتن پدید آمده، گام‌های کارسازی در این زمینه برداشته شده است. در این بتن‌ها برای ارزیابی کیفی، به معیارهایی فراتر از میزان سیمان مصرفی و حتا مقاومت مکانیکی توجه می‌شود و آن پایایی و عمر سودمند سازه‌هاست که عامل مشخصه به شمار می‌آید. در کشورهای پیشرفته از اواخر دهه‌ی هفتاد میلادی همگام با صنعت در زمینه‌ی آموزش و پژوهش بتن تحول بنیادین صورت پذیرفته و در سال‌های اخیر با وجود مصرف نسبتاً کنترل‌شده‌ی بتن در این کشورها مطالعات ریزساختاری و بهره‌گیری از امکانات و تجهیزات ویژه برای پژوهش در زمینه‌ی بتن متداول شده است. این در حالی‌ست که در کشورهای درحال‌توسعه عنچون کشور ما، با آن که میزان مصرف سرانه‌ی بتن از میانگین سرانه در جهان بیشتر است، به آموزش و پژوهش توجه کافی نمی‌شود و پیامدهای ناگوار آن در کیفیتِ پایین و نامطلوب بتن‌های مصرفی آشکار است. این نوشتار، ضمن بررسی اثرات زیست‌محیطی تولید بتن، به راهکارهای اجرایی برای آینده‌ی آموزشی مهندسی بتن پرداخته و نشان داده شده است که با ظرفیت‌های موجود، در صورت توجه به آموزش و پژوهش در سطح همگانی و در دانشگاه‌ها، صنعت بتن با تحولی درخور ملاحظه همراه خواهد شد. کلیدواژه‌ها : آموزش مهندسی ، بتن ، توسعه‌ی پایدار ، دوام ، محیط زیست.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
