با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
نام مقاله: لزوم توجه دانشکده‌های مهندسی به علوم انسانی پدیدآورنده: مهدی گلشنی انتشاریافته در: فصل‌نامه‌ی «آموزش مهندسی ایران» (شماره‌ی ۶۳، پاییز ۱۳۹۳) شمار صفحه‌ها: ۹ ساختار: PDF اندازه‌ی فایل: ۲۲۵ کیلوبایت چکیده : زمانی گمان می‌شد که دانش و فن‌آوری برطرف‌کننده‌ی همه‌ی گرفتاری‌ها و مشکلات بشری هستند و از همین رو، دانشگاه‌ها توجه خود را صرفاً به حوزه های دانش و فن‌آوری معطوف می داشتند؛ درگرفتنِ دو جنگ جهانی در سده‌ی بیستم این برداشت را تضعیف کرد و با همین پیش‌زمینه، جهان غرب پس از جنگ جهانیِ دوم سراغ علوم انسانی رفت. آشکار شد همان‌گونه که جوامع انسانی نمی توانند بی دانش و فن‌آوری زندگی کنند، بدون علوم انسانی نیز نمی توانند به زیست خود ادامه دهند. دانش و فن‌آوری به ما می آموزد که چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم، اما علوم انسانی به ما کمک می کنند تا دریابیم چه باید بکنیم. به همین دلیل، در چند دهه‌ی اخیر شماری از کشورهای غربی درس‌های اخلاق، فلسفه، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی و... را با عنوان «علوم انسانی مهندسی» به برنامه های مهندسی خود وارد و مقرر کرده اند که هر دانشجوی مهندسی تعدادی از دروس علوم انسانی و علوم اجتماعی را بیاموزد تا بتواند نقشی کارسازتر در جامعه ایفا کند. از نظر آن‌ها، به کمک علوم انسانی مهندسانی پرورده می شوند که به‌تر می توانند با مسائل پیچیده‌ی زندگی روبه‌رو شوند. واقعیت این است که فن‌آوری برای انسان‌ها و در ارتباط با آن‌هاست و حلّ مسائل انسان‌ها و دغدغه‌های آن‌ها باید هدفِ آن باشد. پس می‌باید تغییر نگرشی به دانش و فن‌آوری انجام پذیرد و فن‌آوری‌ها به جای آن که صرفاً ابزارهای بهره‌برداری از منابع طبیعی و افزایش ثروث و قدرت باشند، به فهم و دریافتِ طبیعت و رفع نیازهای مشروع انسانی هم کمک کنند. کلیدواژه‌ها : آموزش مهندسی، علوم انسانی مهندسی، رویکرد کل‌نگرانه، برخورد مناسب با محیط.
|
