■ نام مقاله: بررسی تأثیر نانوسیلیس بر نفوذپذیری بتن خودتراکم در محیط سولفاته
■ پدیدآورندگان: یعقوب محمدی، شهریار عزتی ■ انتشاریافته در: دوفصل‌نامه‌ی علمی ـ پژوهشی «تحقیقات بتن»، دوره‌ی ۸، شماره‌ی ۲، زمستان ۱۳۹۴. ■ چکیده : بتن یکی از مهمترین مصالح ساختمانی است که از ترکیب مخلوط متناسبی از سیمان، مصالح سنگی، آب و مواد افزودنی بدست می‌آید. از عواملی که کاربرد بتن را مخصوصا در سازههای با تراکم آرماتور زیاد با مشکل مواجه میکند متراکم نمودن آن است. در مواردی مانند پایه پل‌ها، ستونهای طبقات پایین ساختمانهای بلند و ... عملا امکان ویبره کردن بتن غیر ممکن است. برای رفع این مشکل باید از بتن خودتراکم استفاده شود که باعث تراکم کامل بتن شده و سرعت بتنریزی را بالا میبرد. این نوع بتن با استفاده از فوقروانکنندهها و مواد افزودنی دیگر تولید میشود. این مقاله به بررسی اثر افزودن نانوسیلیس بر خواص مکانیکی بتن سخت‌شده در محیط مخرب سولفاتی می‌پردازد. به این منظور در برنامه مطالعات آزمایشگاهی از آزمایشهایی چون مقاومت فشاری و نفوذپذیری بهره گرفته شده است. نتایج آزمایش حاکی از این است که افزودن نانوسیلیس توانسته بر خواص مکانیکی بتن خودتراکم تاثیرگذار باشد و همچنین دوام بتن را در برابر عامل مخرب سولفاتی که باعث کاهش روند کسب مقاومت فشاری در سنین بالاتر می‌گردد، افزایش دهد. نانوسیلیس، تخلخل در سیمان هیدراته‌شده را به وسیلهی پرکردن فضاهای خالی بین ذرات بزرگتر به حداقل رسانده و‌نفوذپذیری را تا حد زیادی‌‌کاهش میدهد. ■ کلیدواژه‌ها : نانوسیلیس، بتن خودتراکم، نفوذپذیری، دوام، محیط سولفاته.
|
