نام مقاله: ارزیابی پتانسیل رمبندگی خاک ماسه‌ای لای‌دار تثبیت‌شده با میکروسیلیس، بنتونیت و خاکستر پوسته‌ی برنج
پدیدآورندگان: عبدالحسین حداد، حسین دستی‌گردی انتشاریافته در: مجله‌ی علمی ـ پژوهشی «مدل‌سازی در مهندسی»، دوره‌ی ۱۳، شماره‌ی ۴۲، ۱۳۹۴. چکیده : خاک‌های رمبنده، در حالت طبیعی نهشته‌هایی سست و دارای ساختار متخلخل بوده و بیشتر در مناطق خشک و بیابانی یافت می‌شوند. ذرات این خاک‌ها در حالت غیراشباع توسط کشش مویینگی و در حالت خشک توسط عوامل سیمانتاسیون همچون پیوندهای رسی و سیلتی و یا توسط مواد چسبنده مانند کربنات‌کلسیم به یکدیگر متصل گشته، که این عامل سیمانتاسیون مقاومت ظاهری بالایی را در این خاک‌ها ایجاد می‌کند. ولی به دلیل از میان رفتن آن به هنگام افزایش رطوبت، ساختار خاک فرومی‌ریزد. شهر سمنان به‌واسطه‌ی قرارگیری در منطقه‌ی خشک و رمبنده بودنِ خاک در بخش‌هایی از آن، در معرض خطرات ناشی از این پدیده قرار دارد. از این رو، مطالعات بیشتر در زمینه‌ی شناخت و روش‌های مقابله با این پدیده از اهمیت بالایی برخوردار است. در این پژوهش، اثر میکروسیلیس، بنتونیت و خاکستر پوسته‌ی برنج بر روی تغییر حجم خاکِ مورد مطالعه، بررسی شد. بر پایه‌ی یافته‌های آزمایش‌ها، افزودن میکروسیلیس تا حدود ۴درصد وزنی خاک، باعث کاهش رمبندگی شده و افزودن بیش از این مقدار تأثیری در کاهش رمبندگی ندارد. در حالت افزودن چند ماده‌ی تثبیت‌کننده به‌صورت ترکیبی شامل ۳درصد میکروسیلیس ثابت و درصدهای متغیر بنتونیت و خاکستر پوسته‌ی برنج، پتانسیل رمبندگی به‌طور پیوسته و چشمگیر روند کاهشی داشته است. واژه‌های کلیدی : خاک رمبنده، بنتونیت، میکروسیلیس، خاکستر پوسته‌ی برنج، پتانسیل رمبندگی، تثبیت.
|
