با کلیک بر روی تصویر، مطلبی دیگر مرتبط با موضوع، در دسترس شما خواهد بود.
نام مقاله: بررسی مقایسه‌ایِ طراحی پُل‌های مرکب با توجه به ضوابط آیین‌نامه‌ی آشتو به روش LRFD و روش تنش مجاز پدیدآورندگان: مهدی هرجپور، سعید فلاحیان، محمد کیاکجوری، پیام شفیق انتشاریافته در: نشریه‌ی «راه و ساختمان» (تیرماه ۱۳۹۳) شمار صفحه‌ها: ۹ اندازه‌ی فایل: ۴۵۵ کیلوبایت چکیده : پل‌های مرکب از تیر فلزی و دال بتن‌آرمه، از انواع پل هایی هستند که در جهان و همچنین در ایران کاربرد بسیار دارند. با توجه به این که ما در کشورمان آ یین‌نامه‌ای برای طراحی پل نداریم، آ یین‌نامه‌ی آشتو مربوط به روش تنش مجاز، از سوی مترجمان در اختیار مهندسان معاصر قرار داده شده است. از سال ۱۹۶۶ روش تازه‌ی طراحی پل‌های مرکب بر پایه‌ی LRFD (Load Resisting Factor Design) استوار است، که با روش پیشین یکسره دیگرگونه و متفاوت است. هدف از این بررسی، ارائه‌ی ضوابط طراحی پل‌های مرکب فلزی بر پایه‌ی روش LRFD است که برابر با آخرین تحقیقات و مطالعات آزمایشگاهی و محاسبات عددی با نرم‌افزارهای پیشرفته تدوین شده است و زمینه‌ساز آشنایی مهندسان با این ضوابط می‌باشد. در این نوشتار ضوابط طراحی پل‌های مرکب فلزی به روش LRFD مورد بررسی قرار گرفته و با روش تنش مجاز مقایسه شده است. همچنین، پل‌های با دهانه‌های ۴۰ و ۲۵ متری به‌عنوان نمونه بر اساس این دو روش طراحی و مقایسه شده‌اند. اگر از اثر تغییرمکان چشم‌پوشی شود، می توان نتیجه گرفت که طراحی پل به روش LRFD نسبت به روش تنش مجاز دارای مقاطع سبک‌تری می‌باشد. یافته‌ها و دستاوردهای این بررسی بیانگر آن است که این تغییرمکان است که کنترل کننده است، نه لنگر بحرانی ناشی از بارگذاری پل‌ها. کلیدواژه‌ها : پل‌های مرکب، طراحی، بارگذاری، خستگی و تنش.
|
